«ترور صنعت کشور» در نتیجه قراردادهای خائنانه
رژیم ایران با ترکیه یک قرارداد تجارت ترجیحی با در نظر گرفتن تعرفه ترجیحی بسته است. دو کشوری که چنین قراردادی با یکدیگر میبندند، موافقت میکنند که تعرفه گمرکی خود را برای واردات کالاهای مشخصی متقابلاً کاهش دهند. از چندی پیش از داخل خود رژیم، از مجلس ارتجاع تا رسانهها فریاد اعتراض برخاسته که قرارداد ترجیحی که با ترکیه بسته شده، نابود کننده تولید و صنعت نیمهجان کشور است.
تلویزیون رژیم در گزارش خبری کوتاهی که روز 8خرداد پخش کرد به آثار این قرارداد که تماماً به سود ترکیه و به زیان ایران است پرداخت. بنا به این گزارش: «بر اساس این قرارداد، 140قلم کالای ایرانی برای وارد شدن به ترکیه، تعرفهشان پایین آمد. اما برخی از این کالاها که ایران به ترکیه صادر میکند، اقلامی نظیر تخم پرندگان، آب پنیر و آب پنیر تغییر یافته، اعم از غلیظ شده یا نشده، گلم کلم، کلم پیچ، کاهوی کروی، خیار و خیارترشی، بادنجان، فلفل فرنگی… است. اما کالاهایی که با تعرفه پایین از ترکیه وارد ایران میشود، شامل منسوجات، صفحه ورق و نوار آلومینیوم، مفتول و صفحات فولادی، یخچال، رادیاتور، ماشین لباسشویی، آهن و فولاد، تماماً اقلامی است که امروز بهطور بسیار مناسب و گسترده، با کیفیت بالا و قابل رقابت جهانی در خود ایران تولید میشود». (شبکه خبر تلویزیون رژیم ـ ۸/۳/۹۴)
در ادامه این گزارش یکی از کارگزاران رژیم درباره کالاهایی که از ترکیه وارد میشود، میگوید: «لاستیک سواری وارد میشود، در حالی که ما خودمان توان تولید آن را در داخل کشور داریم. ای کاش مواد اولیه تولید این قطعات یا نیازهای اولیه قطعه سازان داخلی وارد میکردند که ارزش افزوده تولید در داخل کشور ایجاد شود».
نایبرئیس انجمن تولیدکنندگان پروفیل و در و پنجرههای دوجداره هم میگوید: «در این صنعت 150هزار تن ظرفیت نصب شده در کشور داریم. نیاز کشور 60 تا 70هزار تن است. 40هزار تن در داخل کشور تولید میشود و بقیه وارداتی است... در چنین شرایطی که ما این حجم ظرفیت خالی داریم، این امکان را به یک کشور دیگری به یک کشور همسایه دادن، که با تعرفه ترجیحی وارد کند، دقیقاً این صنعت را ترور میکند».
بله، ترور صنعت! این است بلایی که با اینگونه قراردادهای ضدملی و خائنانه بر سر صنعت و تولیدات داخلی میآید که وجهی از آن را تلویزیون رژیم اینطور بیان میکند: «در 3ماهه نخست سال2015، یعنی از زمان اجرای قرارداد تعرفه ترجیحی بین ایران و ترکیه، حدود 900میلیون دلار کالا از ترکیه وارد ایران شده که نسبت به مدت مشابه سال 2014، این رقم بیش از 30درصد افزایش را نشون میدهد».
این مسأله خاص یک صنعت مثلاً صنعت پروفیل و در و پنجرهسازی نیست. صنعت نساجی و پوشاک به بلای بدتری دچار شده بهطوری که تا چند سال پیش دو سوم پوشاک مصرفی کشور داخلی و یک سوم وارداتی بود و امروز این نسبت معکوس شده است.
اما چرا چنین است؟ چرا رژیم آخوندی از جیب تولیدگران ایرانی میبرد و به جیب تولیدگران چینی و تایلندی و ترک و غیره میریزد؟ چند علت دارد. بدون شک یکی از علل آن، فساد رایج در رژیم است. پورسانتها و رشوههای کلانی که مقامات دولتی از طرفهای مقابل میگیرند تا قراردادهای این چنینی منعقد کنند.
علت دیگر سیاسی است، رژیم منزوی و مطرود آخوندی با این شیوه که از دیرباز بهعنوان «دیپلوماسی رشوه» شناخته میشود، سعی میکند دولتهای مربوطه را جلب کند و یا آرای آنها را در مجامع بینالمللی بخرد.
