بلوك ميديا پارت –می2016-
جوزه بووه
جشن ماه مه با مردم
ايران
با يك مديريت اقتصادي
فاجعه بار و خطر انفجار اجتماعي مانند شورشهاي مردمي سال 2009، رژيم ايران نمي
تواند اعتراضات اجتماعي را تحمل كند. اما ميزان نارضايتي به گونه اي است كه بسياري
از اعتصابات و تظاهرات كارگران خارج از كنترل آن است. جشن اول ماه مه بزرگداشت مبارزه فعالان اتحاديه
هاي كارگري آمريكا و اروپا در قرن نوزدهم به منظور بهبود شرايط زندگي طبقه كارگر
است.
در حالي كه سنديكاهاي
كارگري تبديل به دستاوردي شده اند كه
هيچوقت ما جايگاه واقعي آنها را درك نمي كنيم، در ساير كشورها حقوق آن وحشيانه نقض
مي شود. ايران ملاها يكي از آن كشورها است.
در پارلمان اروپا
بسياري از ما نقض آشكار حقوق بشر در ايران را محكوم كرده ايم، كشوري كه برنده
بيشترين تعداد اعدامها به نسبت جمعيت مي باشد.
اما همچنين پايين ترين به لحاظ احترام به حقوق سنديكايي مي باشد. سازمانهاي
مستقل سنديكايي ممنوع هستند و بعنوان ” يك تهديد امنيتي ” محسوب مي شوند. صدها تن
از فعالين در زندان هستند و ساير آنها به سادگي به قتل رسيده اند. مورد آن فعال
سنديكايي شاهرخ زماني است. وي در ماه ژوئن 2011 بخاطر نقشش در تظاهرات و اعتصابها
در تبريزدستگير شد. يك ماه قبل از مرگش در ماه سپتامبر، وي يك پيام به كارگران
ايراني فرستاده بود كه خواستار سازماندهي با جنبش معلمين، پرستاران و ساير بخشهاي
سرخورده جامعه شده بود.
در روز 21 آوريل، عفو
بين الملل در مورد پرونده اسماعيل عبدي زنداني عقيدتي و دبير كل اتحاديه معلمين
ايراني هشدار داده بود. وي قصد خود را از شروع يك اعتصاب غذا در اول ماه مي در
اعتراض عليه سركوب اعلام كرده بود. قاضي بنيادگرا وي را به شش سال زندان به اتهام
”تبليغات عليه حكومت” و ” شركت در جلستات و ارتكاب جرم عليه امنيت كشور ”محكوم شده
بود. وي همراه با يك سنديكاليست ديگر جعفر عظيم زاده، پيامي را در خارج از زندان
اوين مي فرستد كه در آن، ممنوعيت اعتصابات و تظاهرات از سوي دولت روحاني را محكوم
كرده بودند.عليرغم امضاي توافق اتمي و برداشتن تدريجي تحريمهاي بين المللي، وضعيت
كارگران بهبود نيافته است. ولي فقيه ملاها، علي خامنه اي در ماه مارس اذعان كرده بود 60 درصد از شركتها بسته اند و
يك وزير اظهار تاسف كرد كه خزانه دولت خالي شده است و قادر به پرداخت حقوقها نيست
و تورم 35 درصد تخمين زده مي شود ( 15 درصد بطور رسمي) ايران كشوري با 78 ميليون
جمعيت كه 13 ميليون آن كارگر هستند.
تقريبا يك سوم جمعيت زير خط فقر مي باشند.
با يك مديريت اقتصادي
فاجعه آميز و خطر انفجار اجتماعي مانند شورشهاي مردمي سال 2009، رژيم ايران نمي
تواند اعتراضات اجتماعي را تحمل كند. اما ميزان نارضايتي به گونه اي است كه بسياري
از اعتصابات و تظاهرات كارگران خارج از كنترل آن اتفاق مي افتد. با بسته شدن
كارخانه ها، اخراج وحشيانه و عدم پرداخت دستمزدها، جنبش اجتماعي در ايران در حال
افزايش است. 6500 حركت اجتماعي توسط شبكه
مقاومت مجاهدين خلق گزارش شده است كه فراخوان به يك تظاهرات ملي در ماه مي داده
است.
رفت و آمد مقامات
اروپايي به تهران مثل خانم موگيريني براي گرم كردن روابط به ضرر حقوق بشر و جنبش كارگران اين كشور است. كمپاني هاي بزرگ اروپايي نمي
توانند توجهات از وضعيت غير انساني كه به كارگران و به مردم ايران تحميل مي شود را
منحرف كنند زيرا در غير اينصورت هر گونه اعتبار خود را از دست مي دهند.
عدالت اجتماعي و بناي يك جامعه جديد عادلانه تر،
آرمان مردم ايران است و آنها مصصم به بدست آوردن آن هستند. در وفاداري به ارزشهاي
اروپايي مان، ما بايد از آنها در خاتمه دادن به ديكتاتوري بنيادگرا و ايجاد يك
دموكراسي كه به تمامي طيفهاي جامعه ايران احترام مي گذارد همكاري كنيم 