لینک به منبع
منبع : اسرار پشت پرده ، 22 ژوئن 2016
معني بركناري امير عبداللهيان معاون امور خاورمیانه ای وزارت خارجه با موافقت خامنه اي و مخالفت قاسم سليماني چيست؟!!!!
زمزمه‌ها برای تغییر امیر عبدللهیان، از خیلی وقت پیش مطرح بود؛ اما قاسم سليماني فرمانده سپاه قدس به پشتوانه خامنه اي مانع اين تغيير بود اجرایی شدن این تغییر را در زمانبندی کنونی چه معني دارد؟ چرا خامنه اي با اين تغيير موافقت كرد؟ امير عبداللهيان نفر قاسم سليماني در وزارتخارجه بود كه دستوراتش را مستقيم از قاسم سليماني فرمانده سپاه قدس ميگرفت
مشخصا، دلواپسان باند خامنه‌ای خیلی روشن، برکناری امیر عبدللهیان را به موضوعات منطقه‌یی ربط دادند و سر و صدای زیادی هم راه افتاده است زيرا این تغییر کاملاً سمت و سوی مشخصی دارد.
در واقع تغييرات اخبر در وزارتخارجه بويژ تغيير امير عبداللهيان از معاونت عربي آفريقائي به پست تشريفاتي ، نمود بیرونی برخی از تصمیم‌گیریها در پشت صحنه مي باشد.
اگر به رسانه‌های باند خامنه‌ای نگاه کنید، خیلی روشن می‌گویند که این تغییرات در ارتباط با تغییر سمت و سوی سیاسی در سوریه است.
کشمکش آنها هم به‌خاطر انتخاب بر سر همان دوراهی است که خامنه‌ای روز اول فروردین گفت. یعنی دوراهی فشار یا تسلیم.
از اخبار این‌طور برمیاید که رژیم الآن به نقطه انتخاب رسیده. سایت حکومتی حامیان ولایت، امروز 31خرداد نوشت: ”در شرایطی که... شاید برای اولین بار بحثهای دیپلوماتیک در خصوص سوریه... جدی شده است... شاهد برکناری امیرعبداللهیان از سمتش بودیم.“
پس موضوع سوریه هست.
حالا امیرعبدللهیان چه کسی بوده؟ کسی که به قول همان رسانه حکومتی: ”تا زمانی که بر سر کار بود... همواره تلاش کرد حمایت ایران از محور مقاومت را تثبیت کند...“.
پس رژیم مهره‌ای را برکنار کرده، که خط مش او، ادامه دخالت در سوریه بوده. البته اگر چه در حال حاضر دقیقاً نمی‌توان گفت که این تغییر مقدمه تغییر سیاست رژیم در سوریه هست؟ اما وقتی روند اخبار همین دو هفته گذشته در رژیم درباره سوریه را کنار هم بگذاریم، یک نقشه راترسیم می‌کند که گویای این تغییر سیاست اجباری رژیم در مورد سوریه هست.
توجه کنید: روز 15خرداد علی لاریجانی در مصاحبه با المیادین گفت: ”اگر مردم بشار اسد را نخواهند، ما هم مشکلی نداریم“ .
25خرداد خامنه‌ای به صحنه آمد و تقریباً بحرانهای رژیم را از همه طرف بازگو کرد و از ”تنزل بی‌پایان“حرف زد.
اما جالب اینجا بود که حرفی از ”سوریه“ نزد.
26خرداد جان کری بعد از ملاقات با ظریف گفت: ”من واقعاً بر این باور هستم که گفتگوی من با ظریف به‌طور ضمنی بیانگر چگونگی امکان دستیابی به این راه‌حل است“ ، (یعنی انتقال سیاسی قدرت در سوریه) بعد هم 29خرداد خبری توسط رسانه‌ها از قول ظریف منتشر شد که ”ایران سیاستش در قبال سوریه را تغییر داده است... (و) آماده نشان‌دادن انعطاف‌پذیری بیشتر درباره نحوه پرداختن به مسأله (بشار اسد) است“ .
پس این مسأله یک زنجیره‌ست؛ که در حال حاضر برکناری امیرعبدللهیان هم، حلقه‌ای از همین روند است.
روندی که این‌طور نشان می‌دهد، که گویا رژیم زیر فشار و خفگی، به نقطه وارد شدن به مسیر زهر منطقه‌ای، یا همان برشام رسیده است.
حالا ممکن است سؤال شود که با توجه به این‌که خامنه‌ای بارها گفته است که برجامهای دیگر را نمی‌پذیرد آیا او هم با این خط موافق است؟
پاسخ این سؤال به این برمی‌گردد که آیا خامنه‌ای بر سر دوراهی تسلیم یعنی برجام 2و3 و به قول خودش راه تحمل فشار، به نقطه‌ای رسیده که تصمیم نهایی برای رفتن به مسیر ادامه زهرخوری را بگیرد یانه؟
تا آنجا که به شرایط برمی‌گردد، (تشدید شرایط خفگی، گیر کردن در باتلاق و بحرانهای دیگر)، این شرایط راهی برای خامنه‌ای جز ادامه زهرخوری به امید این‌که روزنه‌ای باز بشود، باقی نگذاشته است.
اما این تصمیم‌گیری هم برایش بسیار سخت است و بود و نبود است، چون خودش اسمش را گذاشته تنزل بی‌پایان.
بنابراین طبعاً اگر مجبور باشد زهر منطقه‌یی را بخورد، طبیعی است که با این تغییر در وزارتخارجه رژیم که الزام آن هست، موافقت کرده باشد. این هم که جابه‌جایی امیر عبدللهیان که چند ماه بحثش بوده، تابه‌حال انجام نشده بود، نشان می‌دهد که پشت تأیید خامنه‌ای مانده بود.
امروز سایت حکومتی رویداد نوشت: ”بخش عربی و آفریقایی وزارتخارجه از معدود حوزه‌هایی بود که ظریف از زمان ورود به این وزارتخانه نتوانست تغییری در آن ایجادکند... “ چرا؟ چون خامنه‌ای نمی‌گذاشت، چون نمی‌خواست خط باند روحانی که ادامه زهرخوری است، پیش برود.
لذا این‌که الآن این مهره خامنه‌ای را -که به قول همین سایت حکومتی رویداد ”بازمانده دوران احمدی‌نژاده“ - کنار گذاشتند، این‌طور بر میاد که خود خامنه‌ای پشت موضوع زهرخوری منطقه‌یی است.
از طرف دیگر روشن است که اگر اگر خامنه‌ای وارد سرکشیدن زهر منطقه‌یی بشود، پیامدهای جدی برای رژیم دارد که همان ”تنزل بی‌پایانی“ هست که خود خامنه‌ای روز 25خرداد گفت.
اما به‌طور مشخص پیآمد عقب کشیدن از سوریه را، خود خامنه‌ای روز 18بهمن 94 با اشاره به کشته‌های رژیم در سوریه، این‌طور گفت: ”اگر اینها مبارزه نمی‌کردند... دشمن می‌آمد داخل کشور... و ما باید اینجا در کرمانشاه و همدان و بقیه‌ی استانها... می‌جنگیدیم.“.
