منبع : همبستگی ملی ایران ، 11ژوئن 2016
لینک
با بالاگرفتن بحران شدید اقتصادی در رژیم آخوندی و به موازات بی عملی و بی برنامگی دولت آخوند روحانی برای پیدا کردن راه حل های استراتژیک در این زمینه، رسانه های حکومتی از تعطیلی «اولین و یکی از تاریخی ترین کارخانه های تولیدی» درکشور خبر داده اند.
بنابراین گزارش (خبرگزاری نیروی تروریستی قدس، تسنیم ۲۱ خرداد ۱۳۹۵): «به دنبال تشدید مشکلات تولید در اولین کارخانه تولید لوزام خانگی کشور، ارج رسماً از هفته گذشته تعطیل و ماشین آلات کهنه این کارخانه هم به فروش گذاشته شد تا پایان عمر نشانک ۸۰ ساله ایرانی اینگونه رقم بخورد».
کارخانه تولیدی ارج که برای نخستین بار در سال ۱۳۱۶ تنها با ۸ کارگر دست به آغازفعالیت زد، اکنون در حالی چراغ عمر آن روبه خاموشی رفته است که از سال ها قبل زنگ های خطر برای این بحران پیش رو به صدا درآمده بود. مهمترین مشکل این واحد بزرگ تولیدی به مانند دیگر واحد ها، همان «نبود سرمایه» و نیز به بحران کشیده شدن بازار تولیدات داخلی است که براثر سیاست های میهن بر باد ده رژیم آخوندی و با ورود کالاهای بنجل خارجی، بزرگترین صدمات را طی سالیان اخیر بخود دیده اند.
گزارش با اعتراف به این واقعیت از جمله می نویسد: «البته این کارخانه در طول سال‌های اخیر با بروز مشکلات مالی و حضور برندهای مختلف خارجی سهم قابل توجهی از بازار را در اختیار نداشت وبا توجه به ماشین آلات کهنه دیگر قادر به تولید محصولات متنوع لوزام خانگی نبود».
سخن از سیاستی مخرب است که به زیربناهای اقتصاد کشور خسران شدید وارد نموده است. این سیاست ترجمان همان «نفت در مقابل کالا» می باشد که در اصطلاح علم اقتصاد به آن «بای بک» می گویند. ارزان فروشی این سرمایه ملی از یک سو و وجود تحریم های شدید مالی علیه دیکتاتوری ولی فقیه، در نهایت راه بدانجا برده است که متولیان حکومت از موضع استیصال و در ماندگی تن به چنین سیاست هایی داده اند. به تبع آن نیز خیل ورود کالاهای بی ارزش و کم کیفیت است که اکنون تمامی بازارهای کشور را اشباع کرده است.
این گزارش حکومتی در ادامه با اشاره به مشکلات عدیده برای به تعطیلی کشاند این واحد تولیدی می افزاید: «به روز نشدن ماشین آلات و انتصاب مدیران دولتی در این کارخانه باعث شد تا نتواند از پتانسیل خود برای تولید محصولات روز استفاده کند به نحوی که در چند سال اخیر تصمیم به فروش این کارخانه گرفته شود. حتی در یک سال گذشته بخشی از این کارخانه در اختیار ایران خودرو قرار گرفت تا به عنوان پارکینگ خودرو از آن استفاده کند».
کارخانه تولیدی ارج که برای نخستین بار در سال ۱۳۱۶ تنها با ۸ کارگر دست به آغازفعالیت زد، اکنون در حالی چراغ عمر آن روبه خاموشی رفته است که از سال ها قبل زنگ های خطر برای این بحران پیش رو به صدا درآمده بود. مهمترین مشکل این واحد بزرگ تولیدی به مانند دیگر واحد ها، همان «نبود سرمایه» و نیز به بحران کشیده شدن بازار تولیدات داخلی است که براثر سیاست های میهن بر باد ده رژیم آخوندی و با ورود کالاهای بنجل خارجی، بزرگترین صدمات را طی سالیان اخیر بخود دیده اند.
گزارش با اعتراف به این واقعیت از جمله می نویسد: «البته این کارخانه در طول سال‌های اخیر با بروز مشکلات مالی و حضور برندهای مختلف خارجی سهم قابل توجهی از بازار را در اختیار نداشت وبا توجه به ماشین آلات کهنه دیگر قادر به تولید محصولات متنوع لوزام خانگی نبود».
سخن از سیاستی مخرب است که به زیربناهای اقتصاد کشور خسران شدید وارد نموده است. این سیاست ترجمان همان «نفت در مقابل کالا» می باشد که در اصطلاح علم اقتصاد به آن «بای بک» می گویند. ارزان فروشی این سرمایه ملی از یک سو و وجود تحریم های شدید مالی علیه دیکتاتوری ولی فقیه، در نهایت راه بدانجا برده است که متولیان حکومت از موضع استیصال و در ماندگی تن به چنین سیاست هایی داده اند. به تبع آن نیز خیل ورود کالاهای بی ارزش و کم کیفیت است که اکنون تمامی بازارهای کشور را اشباع کرده است.
این گزارش حکومتی در ادامه با اشاره به مشکلات عدیده برای به تعطیلی کشاند این واحد تولیدی می افزاید: «به روز نشدن ماشین آلات و انتصاب مدیران دولتی در این کارخانه باعث شد تا نتواند از پتانسیل خود برای تولید محصولات روز استفاده کند به نحوی که در چند سال اخیر تصمیم به فروش این کارخانه گرفته شود. حتی در یک سال گذشته بخشی از این کارخانه در اختیار ایران خودرو قرار گرفت تا به عنوان پارکینگ خودرو از آن استفاده کند».
