منبع : ایران اسرار ،6 اوت 2016
گفته‌ها و ناگفته‌ها از میان روزنامه‌های حکومتی
تخاصمات دوباند حاکم در تمام عرصه‌ها و جدالهای درون باندی آنها برای کسب قدرت بیشتر، مضمون عنوانهای روزنامه‌های حکومتی در روز 14مرداد است:
آرمان: روحانی گرفتار دوستان بی‌وفا شده است- جامعه حاضر نیست دوباره تسلیم تندروها شود- برخی در دولت تنها صندلیها را اشغال کرده‌اند
آفتاب یزد: در پی شکایت ارتش حسن عباسی بازداشت شد
اسرار: رضا اکرمی: تخریب بزرگان باز مناظره‌های سال 88 شروع شد
ایران: وزیر راه و شهرسازی: هزینه‌های مدیریت شهری شفاف سازی شود
خراسان: انتقاد صریح رئیس شورای فرهنگی نهاد ریاست‌جمهوری از نوبخت: اکرمی: مرد حسابی! اگر صفدر حسینی ذخیره کشور بود، چرا او را برداشتید؟
کارون: اتاق تخریب دولت برای گفتکوی زنده رئیس‌جمهور هم نقشه‌های خطرناک طراحی کرده بود؛ روحانی نقشه دلواپسان را خنثی کرد
کارون: نشریه هتاک پس از «لغو امتیاز» و «توقیف» هم منتشر شد!
کیهان: انتظار دیگری بود- جای خالی پرسشهای مردم در گفتکوی تلویزیونی رئیس‌جمهور
کیهان: واکنش 10اقتصاد دان به اظهارات رئیس جمهور؛ خام فروشی پس از برجام افتخار ندارد
کیهان: عذرخواهی از مردم نمایشی بود؟ ! سخنگوی دولت حرامخواران را ذخیره نظام می‌داند!
حمله به باند هاشمی رفسنجانی و سیاست خارجی دولت حسن روحانی در روزنامه‌های باند ولی‌فقیه ارتجاع، در ادامه جنگ قدرت مهم‌ترین مطالب روزنامه‌های این باند را به خود اختصاص داده است:
رسالت: طائب مسئول قرارگاه عمار گفت: این دولت اعتقادی به دشمن‌ستیزی ندارد و به تعبیر خود پیگیر اسلام رحمانی هستند که با شیطان قابل جمع است. اگر معنای انقلابی بودن را دشمن ستیزی بدانیم این دولت انقلابی نیست که ادعا کرد امام حسین (ع) با عمر سعد وارد مذاکره شد و یقینا این برداشت را به وجود آورد که امام حسین (ع) نتوانستند در مذاکره پیروز شوند و فقط آقایان این دولت هستند که می‌توانند مذاکره کنند.
کیهان: هر فرد و جریانی که - در خارج و یا داخل کشور- اصول بنیادین انقلاب اسلامی را برنمی‌تافته، بیش از هر چیز سیاست خارجی کشور- به‌معنای آنچه که در متن قانون و بیانات رهبری انقلاب آمده است - را مورد هجوم جدی قرار داده‌اند.
هجوم به سیاست خارجی جمهوری اسلامی به دو شکل ظاهراً متفاوت دنبال شده است یک شکل آن نفی صریح اصول و مبانی انقلاب در حوزه سیاست خارجی است
یک شکل دیگر ابراز ظاهری وفاداری به اصول سیاست خارجی و نفی آن در عمل است. این شیوه‌ای بود که در بعضی از دولتهای پس از انقلاب دنبال شد و هنوز هم دنبال می‌شود... متأسفانه عده‌یی با ادا و اطوارهای شبه عالمانه و با کتمان حقایق، -به خیال خود- جدایی ایران از آرمانها را دنبال می‌نمایند. در واقع گویا عده‌یی در این زمان مأموریت دارند، هر آنچه که منحرفین در سال 88 علیه پیوستگی آرمانی انقلاب و نظام در کف خیابان سر می‌دادند را به گونه دیگری عملیاتی نمایند.
روزنامه‌های باند رفسنجانی، روحانی ضمن دفاع از برجام با گوشزد کردن تهدیدهای جهانی و منطقه‌یی ادامه مسیر زهر خوران را برای بقای نظام توصیه می‌کنند:
جمهوری اسلامی: بی‌برجام؟
اگر دولت آقای روحانی می‌خواست کشور را با دستاوردهای! دولت گذشته اداره کند و پدیده جدیدی به نام «برجام» وجود نداشت. قطعاً وضعیت کنونی کشور بسیار بدتر از آنی بود که امروز مخالفان برجام در مورد آن دچار غفلت و سطحی نگری شده‌اند... آنانکه تلاش دارند، بر این موفقیت بزرگ دولت تدبیر و امید سرپوش بگذارند، کمی واقع‌بین باشند و شرایط اسفباری که می‌توانست وضعیت کشور را بغرنج‌تر نماید، مدنظر قرار دهند... در فقدان برجام، آمارها و مصادیقی از گسست و شکست اقتصادی مثل نحوه فروش ذلت‌بار نفت، صادرات خودرو، محصولات پتروشیمی، توقف مطلق سرمایه‌گذاری خارجی، باقی بودن قطع‌نامه‌های زیان بار شورای امنیت و حق غنی‌سازی اورانیوم و... بیان شد، که دیگر لزومی به برشمردن آنها نمی‌باشد... در رابطه با این دستاورد بین‌المللی، حداقل باید گفت: برجام یک گام بزرگ به جلو در تاریخ انقلاب تلقی می‌شود...
آرمان: حداقل‌های دستاورد برجام این است که با توافق هسته‌یی نخست سایه جنگ از سرکشور برداشته شد و نکته دوم مسأله ایران هراسی در جامعه جهانی کاهش یافت و نگاه نظام بین‌المللی به ایران تغییر کرد. نکته سوم آن‌که برجام فضای مطلوبی را برای رفت و آمد هیأت‌های اروپایی به کشور و سرمایه‌گذاری گشود.
روزنامه‌های باند هاشمی رفسنجانی، پاسخ خامنه‌ای در بد بینی نسبت به مذاکره با آمریکا را از زبان طرف حسابهای خارجی داده‌اند:
شرق: سخنگوی وزارت‌خارجه آمریکا: توافق هسته‌یی ربطی به اعتماد تهران و واشینگتن نداشته است
سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در خصوص بی‌اعتمادی ایران به آمریکا در بیانات رهبر انقلاب نیز گفت: این توافق هیچ ربطی به اعتماد نداشته است، بلکه درباره تصدیق و ایجاد یک سیستم قوی برای ایجاد قابلیت تأیید دیگری در باقی‌ماندن بر سر تعهدهای طرفین بوده است.
روزنامه‌های باند خامنه‌ای به سوز و گداز در مورد عملی نشدن برجام و ادامه فشار تحریمها ادامه داده‌اند:
رسالت: پیروز مجتهدزاده: گفت: دولت آمریکا تحریمها را برنداشته و به‌جای آن صورت‌حساب‌های جدید برای ایران می‌فرستد؛ این مسأله و اقدامات دیگر آمریکا نشان می‌دهد که روح برجام به‌کلی نابود شده است.
منظور من از روح قرارداد یک جنبه‌اش این است که وزیر خارجه ما در یک مقطعی گفت: 'من با وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا یا با آمریکایی‌ها به تفاهم گسترده رسیدم.' ، این تفاهم گسترده یعنی چه؟ یعنی تفاهم فراتر از آنچه روی کاغذ امضا کرده‌ایم، در حالی که می‌بینیم در محدوده همان کاغذی که امضا شده است، ما وظایف خودمان را انجام دادیم و از آن طرف هیچ‌یک از وظایف را نمی‌خواهند انجام بدهند.
فهمی را که از این برجام داریم این است که تحریم‌های ایران برداشته شود، ثروت و دارایی بلوکه شده ایران آزاد شود، اما این ظاهر قضیه است؛ وقتی به‌عمل می‌رسیم، می‌بینیم وزارت دادگستری به یک نوعی ما را محکوم می‌کند و صورت‌حساب برای ما می‌فرستد، کاخ سفید بحثهای دیگری را مطرح می‌کنند، اینها مخالف برجام نیستند؟
حمایت: محمد صادق کوشکی: مذاکرات هسته‌ای، بدعهدی آمریکا را برای افرادی که بر انجام مذاکره اصرار می‌کردند، روشن ساخت و معلوم شد که مذاکره از نظر کاخ سفید، ابزاری یکسویه برای تأمین منافع این کشور به‌شمار می‌آید.
در روزنامه‌های حکومتی مضحکه ادعای حقوق‌بشر توسط سردژخیم قضاییه آخوندی در جدال باندی توسط باند رفسنجانی به سخره گرفته شده است:
حمایت: رئیس قوه قضاییه از آمادگی جمهوری اسلامی ایران برای آغاز گفتگوهای حقوق‌بشری در شرایط برابر با کشورهای اروپایی خبر داد و گفت: پیشنهاد می‌کنیم با همکاری ستاد حقوق‌بشر و وزارت امور خارجه باب گفتگوهای حقوق‌بشری با کشورهای اروپایی در شرایط برابر باز شود.
آملی لاریجانی در مراسم اعطای سومین جایزه حقوق‌بشر اسلامی با تأکید بر آمادگی جمهوری اسلامی ایران در انجام گفتگوهای حقوق‌بشری با کشورهای اروپایی گفت: البته حاضر به گفتگو در این زمینه با آمریکایی‌ها نیستیم زیرا آنها اهل خدعه هستند و این مسأله را در جریان برجام نشان داده‌اند.
اعتماد: روز حقوق‌بشر اسلامی فرصتی است برای بازخوانی برخی برجستگی‌های ادعایی ما در زمینه حقوق‌بشر... بحث حقوق‌بشر در سال‌های قبل از انقلاب با شکل و شمایل دیگری جریان داشت به این معنا که کمتر کسی به نفی مفاد اعلامیه جهانی حقوق‌بشر می‌پرداخت و عمدتاً صحبت از تأیید بود و حمایت و مسابقه در این‌که نشان دهیم اسلام بیش از دیگران به این حرف‌ها معتقد است... از ابتدای پیروزی انقلاب نگاه ما به این ماجرا کاملاً تغییر کرد، یعنی غربی‌ها شروع کردند به محکوم کردن ایران به اتهام نقض حقوق‌بشر و در مقابل در جمهوری اسلامی هم کسانی پیدا شدند که حقوق‌بشر غربی را نفی می‌کردند و تعارض بنیادین حقوق‌بشر غربی با حقوق‌بشر اسلامی را نشان می‌دادند.
ما در جهان اسلام نتوانستیم حقوق‌بشر اسلامی را تدوین کنیم. در کنفرانس اسلامی در چند دهه قبل سندی به تصویب رسید که عنوان آن «حقوق اسلامی انسان» بود و قرار شد که این سند جای اعلامیه جهانی حقوق‌بشر را بگیرد. در عمل این اتفاق نیفتاد زیرا تمام حکومت‌های کشورهای اسلامی حاضر به تمکین به سند حقوق اسلامی انسان نبودند...
فرض کنید که هیچ کشوری در جهان ما را متهم به نقض حقوق‌بشر نمی‌کند و فقط ما هستیم و مردم. آیا رعایت قوانین و تأمین حقوق مردم و مبنا بودن حقوق شهروندی و حقوق‌بشر برای خود ما نباید مهم باشد؟ آیا صرفاً برای رد اتهام دیگران باید به این موضوعات توجه نشان بدهیم؟.
