تاریخ :30سپتامبر 2016
زهر در زرورق گردشگری
اظهارات روز 6 مهر روحانی در روز موسوم به بزرگداشت گردشکری، تأکید و تأیید بر ادامه گام به گام برجام و FATF به‌رغم همه جنجالها بود. او سعی کرد به بهانه گردشگری همه حرفها و مواضع خودش در مقابل دلواپسان را یک به یک بیان بکند و بر پایبندی تام و تمام خودش به برجام و ادامه آن تأکید کند.
سوال این است که چرا با این‌که خود روحانی و ظریف و صالحی از بدعهدی آمریکا و این‌که آمریکا تحریمها را برنداشته صحبت کردند، باز هم روحانی در سخنرانی خودش که از تلویزیون رژیم هم به‌طور زنده پخش شد، یک بار دیگر از پایبندی تمام‌عیار خودش به اجرای برجام صحبت کرد و آن را شرط پیشرفت در همه زمینه‌ها دانست؟
در پاسخ باید گفت که به‌واقع مگر راه دیگری برای رژیم وجود دارد؟ مگر رژیم قدرت انتخاب دارد؟ مگر می‌تواند زیر برجام بزند؟ مگر می‌تواند راه رفته را برگردد؟ کما این‌که عناصر جدیتر دلواپسان هم در مخالفت با برجام نمی‌توانند راه‌حلی و آلترناتیوی برای آن ارائه کنند. ثانیاً روحانی در این صحبتها پشتش به خامنه‌ای یا بهتر است بگوییم به ضعف و دست بستگی خامنه‌ای گرم است. چون خامنه‌ای برجام را تأیید کرده و هیچ راهی بجز ادامه آن ندارد و داد و قالهای دلواپسان هم به جایی نمی‌رسد. گلایه‌های روحانی و ظریف و صالحی و غیره از بدعهدی آمریکا هم خارج از چارچوب برجام نیست؛ کما این‌که روحانی هم که در مجمع عمومی یا جاهای دیگر از آمریکا گله کرد، همه جا در کنار این گلایه‌ها بر پایبندی‌اش به برجام و این‌که مدل برجام تنها مدل و الگوی حل و فصل تمام مسائل است، تأکید کرد.
جواب: اما جدای از پشت هم‌اندازی و حرافی روحانی که هر چیزی را به هر چیزی ربط می‌دهد- از جمله گردشگری را به برجام-، و نتیجه دلخواه خودش را می‌گیرد، به‌طور واقعی هم اگر دستگاه ولایت‌فقیه حاکم باشد، آن‌چنان که در این 4 دهه بوده، هیچ مسأله‌یی به قول روحانی از اشتغال تا محیط زیست تا حتی آب خوردن مردم به جواب نمی‌رسد و راه‌حل پیدا نمی‌کند. روحانی مدعی است که اینها تنها در سایه برجام که منجر به نفی و پایان تحریمها می‌شود جواب دارد. اما واقعیت، واقعیتی که باند خامنه‌ای و دلواپسان هم رویش دست می‌گذارند این است که مگر تا به‌حال از برجام چیزی حاصل شده؟ مگر تحریمها برداشته شده؟ مگر خود اعضای دولت روحانی نمی‌گویند که حاصل برجام هیچ یا نقریباً هیچ بوده است؟
به‌راستی اگر این‌طور است پس ابراز خوش‌بینی روحانی بی‌دلیل و ناموجه باید باشد؛ اما خیلی بعید است که او همین طور روی هوا این حرفها را بزند؛ و علی القاعده باید پشتش به چیزی گرم باشد.
واقعیت این است که پشت روحانی به دو چیز گرم است. یکی شرایط موجود که اگر برجام متوقف شود، خفگی اقتصادی و انزوای سیاسی و شرایط منطقه‌یی، رژیم را از پا در می‌آورد و پشتگرمی دوم وی به خامنه‌ای است که با توجه به همین شرایط چاره‌یی جز تن‌دادن به برجام و پیامدهای آن ندارد و به‌رغم همه داد و قالهای دلواپسان و به‌رغم دو‌گانه‌گوییهای خودش که یک خط در میان از خسارت برجام و از این‌که نباید به آمریکا اعتماد کرد و آمریکا دشمن است و… حرف می‌زند، اما در عمل جرأت ندارد در ارتباط با برجام دست از پا خطا کند و ناچار است توافقات و عقب‌نشینی‌های دولت روحانی از اف.ای.تی.اف و غیره را تأیید و امضا کند.
اما فرض کنیم که بتواند برجام را پیش ببرد، آیا این راهی به خروج از بن‌بست برای رژیم هست؟
در پاسخ باید گفت که مگر می‌تواند برجام را اجرا کند، چون وقتی از برجام صحبت می‌کنیم، یک زنجیره و یک مجموعه است که شامل برجام‌های 2 و 3 و 4 و غیره می‌شود.
تن دادن به زنجیره برجامها یا به قول خود خامنه‌ای به تنزل بی‌پایان، نتیجه‌اش، نابودی اصل نظام ولایت‌فقیه است.
