لینک به منبع :
تاریخ :30 اکتبر 2016
وحشت رژيم از خطر تحميل زهر حقوق بشر
مجري:
مدتي است كه شاهد هستيم از خليفه ارتجاع تا ساير سردمداران رژيم از محکوميت‌هاي بينالمللي كنوني و محکوميت‌هايي كه ممكن است در آينده به خاطر نقض حقوق بشر و عواقب آن گريبانگير آنها شود شكوه و ناله مي كنند و طبق معمول جيغ و فريادشان متوجه مجاهدين است و مجاهدين را مسئول و مسبب آن ميدانند. در همين رابطه از آقاي مسعود اميرپناهي پرسيديم كه موضوع چيست و چرا رژيم اين قدر نگران است؟
مسعود اميرپناهي: واقعيت اين است كه آخوندها بعد از نوشيدن زهر اتمي، اول انتظار داشتند كه جامعة بينالمللي از آنها ديگر به خاطر نقض حقوق بشر و اعدامها بازخواست نكرده و محكومشان نكند و حتي مطرح مي‌کردند كه بعد از پايان مدت مأموريت آقاي احمد شهيد گزارشگر ويژة نقض حقوق بشر در ايران، ملل متحد گزارشگر ديگري تعيين نكند و اين پرونده را ببندد؛ اما آنچه در صحنه سياسي و اجتماعي ايران و در سطح بين المللي اتفاق افتاد، درست معكوس انتظار آخوندهاي جنايتكار بود؛ به يمن تلاشهاي مجاهدين و به طور مشخص رئيس جمهور برگزيدة مقاومت خانم مريم رجوي كه جنبش دادخواهي خون شهيدان قتل عام 67 را اعلام كردند؛ جنايتهاي ضدبشري ديكتاتوري آخوندي عليه مردم ايران بيش از پيش در معرض ديد افكار عمومي و محكوميت جامعة بينالمللي قرار گرفت.
همين چند روز پيش، آخرين گزارش احمد شهيد دربارة موج اعدامها در ايران و نقض سيستماتيك حقوق بشر توسط رژيم آخوندي توسط دبيركل ملل متحد به مجمع عمومي سازمان ملل ارائه شد.
در هراس از پيامدهاي اين قضيه، روز 28 مهرخامنه‌‌اي خودش به صحنه آمد و به مقامات رژيم نسبت به خطر تحميل زهر حقوق بشر هشدار داد. روز قبلش هم سردژخيم دستگاه قضاييه رژيم، آخوند صادق لاريجاني به صحنه آمد و از فعاليتهاي بين المللي مجاهدين در افشاي موارد نقض حقوق بشر توسط رژيم آه و ناله كرد و گفت:
«در موضوع حقوق بشر، فقط ايران است كه به استناد نظر خلاف (مجاهدين) مورد انتقاد غير منصفانه است».
سؤال دوم: خب چرا رژيم از اين جريان اين بار اين قدر ميترسد؟ چون محكوميتهاي بينالمللي كه هميشه بوده و رژيم هم با بياعتنايي جنايتهاي خودش را انجام مي‌داده و بيدريغ اعدام مي‌کرده است؟
جواب: اولاً يك پايه بقاي رژيم همين سركوب و اعدام است تا جامعه را با ايجاد فضاي رعب ببندد و مانع هرگونه اعتراض اجتماعي شود. بنابراين در برابر هر عاملي كه اين شيشة عمرش را به خطر بيندازد، بسيار حساس است و وحشت دارد؛ بخصوص كه خوب ميداند همان ارادهيي كه زهر اتمي و زهر آتش بس را به حلقومش ريخت، اين بار كمر بسته كه زهر حقوق بشر را هم به كامش بريزد.
سؤال سوم: خب رژيم در قبال اين خطري كه احساس ميكند، دست به چه اقداماتي زده يا ميخواهد بزند؟
جواب: رژيم همة ارگان‌ها و شبکه‌هاي امنيتي و اطلاعاتي و تمام مأموران و گماشته‌هاي خودش در داخل و خارج كشور را بسيج كرده تا با نامه نگاري به گزارشگر جديد حقوق بشر، عليه مجاهدين به جعل و دروغپردازي بپردازند و جاي جلاد و قرباني را عوض كنند.
خوب است چند نمونه از اين نامه نگاري‌ها را كه كه منشأ تمامي آنها بخش «نفاق» وزارت اطلاعات است و در سايتهاي پوششي وزارت اطلاعات منعكس شده، اينجا نقل كنم:
يكي از همين نامه‌ها خطاب به گزارشگر ويژه نوشته است: براي شما «نمايندگان [مجاهدين] ارجحيت بيشتري دارند… [در حالي كه سازمان مجاهدين] نه مي‌تواند به مثابه مدعيان واقعي حقوق بشر قلمداد شود و نه گزارشات و حرفهاي آنان را (مي‌توان) منطبق بر واقعيت دانست. از اين رو… در گزارشهايتان به حرفهاي تمامي طرفهاي درگير گوش کرده و آنها را لحاظ کنيد» (اينترلينك 27 مهر 95).
در يك نامة ديگر، با وحشت و نااميدي آشكاري خطاب به گزارشگر جديد آمده است:
«بنا بر تجاربي که ما داريم، اولين گروه ايراني که در ارتباط با مسئوليت و جايگاه جديدتان با شما تماس گرفته و موضوع حقوق بشر در ايران را مخدوش و به نفع خود تمام خواهد کرد، مجاهدين خلق هستند». (اينترلينك 27 مهر 95)
نمونه‌ها از اين قبيل كه يا شكوه و شكايت از احمد شهيد يا التماس و درخواست از گزارشگر جديد زياد است، اما اصل مطلب اين است كه رژيم در فضاي جديد بينالمللي كه براثر تلاش‌ها و افشاگري‌هاي مجاهدين و مقاومت ايران ايجادشده، به‌شدت از جام زهر حقوق بشر، وحشت دارد بخصوص كه به‌رغم همه تلاشهاي آخوندها، به يمن سخت‌کوشي‌هاي مقاومت گزارشگر ويژه جديد انتخاب‌شده و مأموريتش هم تمديدشده و وحشت رژيم اين است كه ميداند در فضاي سياسي جديد، گزارش‌ها و شهادت‌هاي هم‌وطنانمان در داخل و خارج، تأثيرات به‌مراتب بيشتري نسبت به گذشته خواهد داشت.
