هولوکاست, رزمگاه اشرف- لیبرتی و حلب

تاریخ :30دسامبر 2016

 هولوکاست, رزمگاه اشرف- لیبرتی و حلب

سنگ به سنگ انقلاب، آجر خون و رنج ماست 
تا که بنای آفتاب، سرکشد از سنگر من ( م. شوق) 

هولوکاست، یا «همه‌سوزی»، به کشتار دسته‌جمعی و نسل‌کشی نزدیک به یازده میلیون نفر بخصوص شش میلیون یهودی بر پایه نژاد، مذهب و ملیت در طی جنگ جهانی دوم بدست آلمان نازی و از ۱۹۴۱ تا انتهای ۱۹۴۵ در اردوگاه‌های مرگ آلمان نازی، اطلاق می‌شود.
همچنین در منابع تاریخی نوشته شده است که: 
از سال 1618تا 1648 جنگهای سی ساله مذهبی میان کاتولیکها و پروتستانها باعث شد هزاران هزار نفر از مردم بیگناه کشته شوند که کلیسا و صاحبان قدرت آن زمان برای آن شرایط فلاکت بار به ارمغان آورده بودند. 
حاصل اینکه زورمداران و دیکتاتوریهای مذهبی- سیاسی برای جوامع بشری دستاوردی جز " همه سوزی" و فقر  وبدبختی نداشته اند. اکنون نیز دیکتاتوری ولایت فقیه ایران با برافروختن جنگهای فرقه ای " همه سوزی" وحشتناکی را برای مردم ایران و منطقه و از جمله سوریه, بویژه حلب خون چکان به ارمغان آورده است. دهها هزار اعدامی و در یک قلم سی هزار نفر اعدامی در سال 67 , ویرانی و حلب سوزی و انهدام کشور سوریه به اتکا مماشاتگران خائن, دستاورد دیگر دیکتاتوری ارتجاع حاکم بر ایران بوده و هست. 
رژیم ولایی ایران سر از قبر قرون وسطای ارتجاع بیرون آورده است. در قرن حاضر دست به همه سوزی و جنگهای فرقه ای – مذهبی در ایران و منطقه می زند. اما جهان مماشات هم هنوز از هولوکاست عبرت نگرفته و همه سوزی انسانها را در نقاط مختلف جهان فیلمبرداری می کند. 
چهارم دیماه 95 برابر با 24 دسامبر 2016 ایندپندنت نوشت: ، گروهی کانادایی متشکل از بازماندگان کهن سال واقعه هولوکاست طی تجمعی خواهان توقف سریع خشونت‌ها در سوریه شدند. 
یکی از حاضران در این تجمع می‌گوید، ابعادی از شرایط امروز سوریه برای او یادآور مسائلی است که در لهستان طی جنگ جهانی دوم تجربه کرده است. 
این پیرمرد 88 ساله به خبرنگاران گفت: ما از جامعه جهانی می‌خواهیم تا پیش از اینکه بیش از این دیر شود در این مساله مداخله کنند. امروز زمانی که اخبار را نگاه می‌کنیم می‌بینیم که بار دیگر جهان در مقابل بحرانی کنار ایستاده است." 
جان کلام, همین حرف بازمانده هولوکاست است که: " بار دیگر جهان در مقابل بحرانی کنار ایستاده است." یعنی در" همه سوزی" انسانها در اقصی نقاط جهان بویژه سوریه و حلب اش چشمها را بسته و با کلمات" انسان دوستانه و" حقوق بشری" خیانتش را ادامه می دهد. 
" گاهی از خودمان می پرسیم چه چیز دردناکتر است, صدای فروریختن بمبها( در حلب) یا سکوت جهان؟".( فیگارو22 دسامبر 2016). 

" دنیا با افراد بد خراب نمیشود بلکه با افرادی خراب می شود که فقط نگاه به این افراد می کنند". ( آلبرت انیشتین) 

سکوت خائنانه از هلوکاست تا حالا ادامه یافت. بدنبال همان خط, در سال 2003 وقتی عراق اشغال و تقدیم حکومت داعشی ولایت فقیه گردید بنا به اظهار اغلب آزادیخواهان جهان و حتی مقامات نظامی و سیاسی امریکا, داعش نیز متولد شد. دست رژیم ایران در همین راستا باز گذاشته شد. ایرانیان و جهان شاهد قتل عامها در اشرف شدند. رزمندگان را بناگزیر از ترک اشرف و با بهانه امکان خروج زودرس از عراق آنان را وادار به اسکان در محل متروکه ای بنام" لیبرتی" در عراق ساختند. و نهایتا با این برداشت داعشی سازشان, می خواستند تشکیلات ارتش آزادی ایران را منحل سازند. اساسا یکی از شرایط برخی مسئولان دولت اوباما با کارکرد خائنانه امثال " کوبلر" و " باتلر" ( نمایندگان مثلا سازمان ملل و امریکا) در امور اشرف و لیبرتی انحلال تشکیلات و جدا شدن از سازمان و بعدا خروج از عراق به جای مثلا" امن" بودند. 
آری سکوت خائنانه مماشاتگران, تروریسم و ارتجاع را قویتر ساخت و ضمن تولید داعش, زمینه و امکان جنگهای فرقه ای نیز برای رژیم ایران و دارودسته فراهم گردید. بدنبال اتخاذ چنین سیاست ضد مردمی, همه سوزی مقاومتها در نقاطی مثل حلب , رزمگاههای اشرف و لیبرتی و... نیز به ارتجاع خمینی و دارودسته وعده داده شد. 
جالب است که حکومت ولایت فقیه و حامیان بین المللیش, هم برای پایداران اشرفی و هم رزمندگان حلبی دو شرط را دیکته می کردند: تسلیم و انحلال یا قتل عام و " همه سوزی" 
می‌روم و نمی‌رود، عزم نبرد از سر من 
هرچه که فواره زند، خون ز سر و پیکر من ( م. شوق) 
وقتی حلب در سال 2012 قیام علیه بیداد اسد و حامیانش را شروع کرد داعش در آنجا وجود نداشت. با قیام حلب تولیدات مماشاتگران یعنی داعش و جنگهای فرقه ای نیز بکار افتاد و جنایت و ویرانیشان بویژه بعد از پیوستن تزاریسم روسیه به ارتجاع خمینی و دیکتاتوری بشار اسد به اوج رسید . " همه سوزی" و ویرانیهای کشور سوریه و شهر 4000 ساله حلب رقم خورد . 
پایداری به سبک پایداران اشرفی در حلب نیز ادامه یافت و نهایتا مردم و رزمندگان ارتش آزاد سوریه, سرنوشت دیگری را با خروج از حلب برای خود و حکومت سوریه و حامیان, ترسیم کردند.طرح مهم و پیچیده خروج از حلب, همچون طرح انقلابی و فوق تصور خروج اشرفیان از عراق به نقاط امن دیگر, شرایط سیاسی جدیدی را در سطح جهان بطور عام و شرایط و تغییر سیاست خاصی را در منطقه برای سوریه و ایران رقم زدند که جهان و منطقه بویژه ایران و سوریه از این به بعد تغییرات و تحولات نوینی را شاهد خواهند بود. 
در اثنای خروج از حلب مردم و رزمندگان مسلح به سلاحهای سبک روی دیوار ها می نوشتند:" ما باز می گردیم ای حلب" ما برای همیشه از تو وداع نکردیم", ... " باز می گردیم به خانه ای که عشق ماست". 
" انسانیت سوگوار است, حلب در تابوت است. زمان بیداری فرا رسیده است" . ( فیگارو 22 دسامبر 2016) 

پس کجا بنویسم من قلم؟ 
آی کاش هنوز زنده بود خالق آن پریا 
تا با من مینوشت دو سه خطی در خور رنج و خونِ کودکان حلب 
قلم تب دار من خون گریه کرد،... (فانوس علاء, 23 دسامبر 2016)