نگرانی نسبت به وضعیت مردم مناطق کردنشین – مانا ارجمند
وضعیت شدید امنیتی در شهرهای کرد نشین ایران و دستگیریهای روز افزون در این مناطق نگرانی شدیدی را بین جوامع سنی و مردم این مناطق بر انگیخته است، و بیم آن میرود که با درگیریهای سازمان یافته، مردم این مناطق را با انگ داعشی مورد حمله قرار داده و تصویه حسابهای مذهبی بپردازند! این نگرانی البته در زندانها و بین زندانیان سیاسی سنی مذهب بیشتر به چشم میخورد و اطلاعیه چند روز پیش زندانیان سیاسی هم همین امر را مد نظر قرار داده بود! و با خواندن این اطلاعیه زوایای این نگرانی بیشتر روشن میشود.
زیرا در زندان هدف یک زندانی دست و پا در زنجیر است که با او هر کاری میتوانند به اسم داعشی بکنند!
این خبر مربوط به ۵ماه پیش است یعنی ۵بهمن۹۵ لطفا مجددا بخوانید!
زندانیان سنی مذهب زندان رجایی شهر کرج به رفتار مامورین زندان در تحریک بی مورد مردم در “بیمارستان رجایی شهر کرج” برای حمله به یک زندانی بیمار اهل سنت به شدت معترض هستند. این زندانیان علیرغم جو امنیتی زندان در این رابطه بیانیه ای منتشر کرده اند و در آن ضمن توضیح آنچه گذشت خواستار رسیدگی به این واقعه شده اند. در قسمتی از این بیانیه آمده است “در رسانه ها همه از گوانتانامو و رعب و وحشت و نقض حقوق بشری که در آن هست حرف میزنند بی خبر از اینکه نمونه این گونتاناموها و نمونه های بدتر از آن در اینجا هم وجود دارد.”
مامورین اعزام زندان رجایی شهر کرج که مسئولیت حفاظت از زندانی اعزام شده به بیمارستان را بر عهده داشتند، آقای سلیمان پاروتی، زندانی سنی مذهب زندان رجایی شهر که به دلیل دومین سکته قلبی در بیمارستان بستری بود را بعنوان “داعشی” به مردم حاضر در بیمارستان معرفی کردند و آنان را تحریک کردند که “هر کاری دوست دارند” با این زندانی بیمار که با دستبند و پابند به تخت بسته شده بود انجام دهند. این مامورین با باز کردن درب اتاق به شهروندان تحریک شده اجازه دادند به این زندانی آسیب بزنند. گزارش شده بعضی از شهروندان آب دهان به این زندانی انداختند و بعضی نیز او را مضروب کرده اند.
این رفتار غیرانسانی مورد اعتراض شدید زندانیان سنی مذهب محبوس در زندان رجایی شهر کرج قرار گرفته است. در واکنش به این حادثه این زندانیان بیانیه ای منتشر کرده اند که در ادامه عینا می توانید بخوانید:
بیانیه اعتراضی زندانیان سنی مذهب زندان رجایی شهر کرج
حضرات از بی عدالتی و ظلم پا را فراتر نهاده اند. این بار بیماری که دومین مرتبه است در طول دوماه گذشته دچار حمله قلبی و فشار خون بالا شده و فاقد توان تکلم و راه رفتن بوده مورد توهین، اهانت و ضرب و شتم قرار داده اند.
خیال گونه خود را نماینده حق می خوانند و در همه جا دم از حقوق بشر میزنند، مدعی هستند اینهایی که در زندانهای ما به بند کشیده شده اند همگی زندانی امنیتی و مخل آسایش جامعه بوده اند با اینحال کیست که نداند این برچسپ زدنها عادات همیشگی آنها برای تصفیه و حذف هر آن کسی است که دوست دارند از صحنه او را حذف کنند. کسانی که با ظلم و بی عدالتی و سیستم ظالمانه اشان سر سازش ندارند.
در زندانهای این مدعیان، هیچ حقوقی وجود ندارد چون عملا کسی را بشر حساب نمیکنند و هیچ حرمتی برای او قایل نیستند. به اشکال و انواع روشها حتی در داخل زندان و چارچوب و قفسی که درست کرده اند میخواهند شخصیت و جسم و روح و روان زندانی را به همراه صدایش خفه کنند بعد در رسانه ها و برای فریب مردم مدعی دموکراسی اسلامی و حقوق بشر و رأفت اسلامی می شوند.
این است رافت اسلامی که زندانی مریضی که دچار سکته قلبی شده است با پوشاندن اجباری لباس های “دالتونی” همراه با دست بند و زنجیر با تاخیری مثال زدنی به بیمارستانی بردند و بعد پیکر نیمه هوشیارش را با این حالت حاد با دست بند و پابند به تخت بستند.
مامورین نه تنها او را بدون آب و غذا و دارو و امکان استفاده از دستشویی در این حالت برای مدت طولانی نگه داشتند بلکه به کذب با “داعشی کثیف” خواندنش مردم بی خبری را که برای ملاقات مریضانشان آمده بودند را تحریک کردند.
مامورین درب اتاق زندانی بیمار را برای مردم تحریک شده گشاده اند تا آنان به این زندانی مظلوم در این حالت وخیم حمله ور شده و با توهین و ضرب و شتم و فحش و ناسزا بر شدت بیماری و تبعات منفی آن بیفزایند.
اینها به ادعای خودشان مقلد “علی بن ابی طالب (ع)” هستن که برای اسیری از آب و غذای خود برده و به او رحم و عطوفت و مهربانی کرده و در خصوص رفتار با قاتلش به فرزندانش توصیه می کند هر آنچه را که خودتان میخورید برای او نیز ببرید و اگر من زنده ماندم این حق خودم است که اورا ببخشم یا انتقام بگیرم و اگر مردم فقط بر او یک ضربت شمشیر وارد کنید همانطوری که او بر من فقط یک ضربه شمشیر وارد کرده.
آیا چنین رفتاری با یک زندانی بیمار سر سوزنی با منش علی (ع) و توصیه او به انصاف و عدالت همخوانی دارد؟
در رسانه ها همه از گوانتانامو و رعب و وحشت و نقض حقوق بشری که در آن هست حرف میزنند بی خبر از اینکه نمونه این گونتاناموها و نمونه های بدتر از آن در اینجا هم وجود دارد.
سلیمان پیروتی الان دیگر سمت چپ بدنش از کار افتاده، نه توان تکان دادن دست و پای چپش را دارد و نه توانایی تکلم درست با اینحال بدتر از این آسیب های جسمی آسیب روحی است که به او وارد شده. او که ناتوان از تکلم درست برای بیان دردها و آلامهایش است فقط این واقعه وحشتانک را در لابه لای اشکهایی که می ریزد برایمان روایت می کند.
سلیمان پیروتی مرد۴۷ ساله ای که پدر سه دختر است چطور می تواند جریحه دار شدن احساسات دخترانش و شکست غرورشان را التیام ببخشد؟
این توهین تنها به سلیمان پیروتی نیست بلکه توهین به هرچه انسان آزاده و آزادی خواه و فراتر از آن توهین به مقام انسانیت است.
ما زندانیان عقیدتی سیاسی به این وسیله مراتب اعتراض و خشم خود را به این عمل غیر اخلاقی و غیر انسانی اعلام و خواستار رسیدگی سریع به این جریان هستیم.
همینطور از مقامات قضایی و حقوقی و مسولین زندان خواستار برخورد شدید با این قضیه و معذرت خواهی از سلیمان پیروتی، خانواده و هم بندیان ایشان در کنار مردم ایران هستیم.
از تمامی علمای دینی، اساتید دانشگاه ها، دانشجویان، مردم کسبه و بازاری و کانونها و نهادهای حقوقی تقاضامندیم که با اعتراض ما هم صدا شوند و ناراحتی و اعتراض خود را به این رفتار سیستماتیک، شنیع و ضدانسانی اعلام دارند.
برگرفته از آژانش ایران خبر
