مروری به روزنامه های رژیم چهارشنبه 17 مرداد 97
این روزها مقامات و مهره‌های حکومتی با یادآوری شرایط خطیر نظام زیاد برای هم روضه وحدت می‌خوانند و از لزوم همدلی حرف می‌زنند. اما وقتی پای منافع مشخص باندی و یا وحشت از قیام و مقاومت مردم در میان باشد این روضه‌ها تبدیل به هیاهو می‌شود. یکی از عرصه‌های این جنگ قدرت روزنامه‌های حکومتی هستند.
جنگهای باندی در روزنامه‌های حکومتی در تمام موضوعات دیده می‌شود. در خصوص مذاکره با آمریکا، سؤال از روحانی و یا حرفهای روحانی در تلویزیون، برجام و مسائل اقتصادی.
روزنامه‌های باند خامنه‌ای در مخالفت از مذاکره نوشته‌اند چون از عواقبش وحشت دارند. کیهان نوشته است:«دستکاری ژنتیک پشت میز مذاکره»
حمایت وابسته به قضاییه آخوندی مذاکره را بخشی از سناریوی براندازی دانسته و تیتر زده: « سناریوی براندازی و مذاکره»، و بعد هم اضافه کرده:« باید مذاکره‌ای جدید شامل خنثی‌سازی ابعاد عمق استراتژیک جمهوری اسلامی روی میز قرار گیرد. بنابراین، تحریم‌هایی که در مرداد و آبان امسال در دستور کار وزارت خزانه‌داری آمریکا قرار گرفته، در گام اول، در پازل جنگ روانی تعریف‌شده، در گام بعدی، برای فشار بر تصمیم‌گیران و تصمیم سازان نظام اسلامی به‌منظور تغییر محاسبات و آمدن ایران پای میز مذاکره تنظیم‌شده و در مرحله آخر، برای تحمیل خواسته‌های نامشروع و سلطه‌طلبانه تحت عنوان «توافق جدید» و مدنظر واشنگتن در نظر گرفته شده است».
روزنامه‌های باند روحانی و یا همسو با او نه تنها مذاکره را برای بقای نظام تجویز کرده‌اند بلکه بر ضرورت امضای اف.ای.تی.اف هم تأکید کرده‌اند:
شرق در سر مقاله‌اش نوشته:« به جای طرح سؤال از رئیس‌جمهور و استیضاح وزیران کابینه برای تغییر مسیر اقتصاد ایران به سوی رشد و رونق باید هر چه‌سریع‌تر توافق FATF را نهایی کرد، با اتحادیه اروپا به تفاهمی بسیار محکم و شفاف رسید و مذاکره با آمریکا را آغاز کرد». آرمان هم در مطلبی با عنوان: تأمین منافع ملی ایران با تعامل مثبت جهانی» نوشته:« شاهدیم در داخل کشور برخی مخالف FATF هستند در حالیکه شفافیت این قانون کاملاًً به نفع ایران است و می‌تواند بسیاری از شائبه‌ها را از بین ببرد. دولت نتوانست اقلیت دلواپس مجلس را قانع کند. تأکید می‌کنم که ایران باید به سمت جامعه جهانی برود».
شکست نمایش تلویزیونی روحانی در روزنامه‌های همسو با خودش هم دیده می‌شود.
آرمان نوشته: « در چنین شرایطی که جامعه دچار مسائل و مشکلات است و ملتهب شده، توقع این بود که آقای روحانی با توجه به تمام ملاحظات، یکسری مسائل را با مردم در میان بگذارد و از باندهای فاسد اقتصادی و سیاسی که به التهابات و آشفتگی‌ها دامن می‌زنند و ایجاد مشکل می‌کنند سخن بگوید.»
آرمان به‌نقل از زیبا کلام هم تیتر زده «روحانی حقایق را نخواهد گفت».
ابتکار هم از بی‌محلی مردم به روحانی نوشته: «به میان مردم رفتیم تا از زبان خود آنها بشنویم که چه می‌خواستند و روحانی چه گفت؟ اما متعجب شدیم که اکثر آنها یا بی‌خبر بودند و یا تمایلی برای شنیدن صحبتهای رئیس‌جمهوری کشورشان نداشتند».
ابتکار در مطلب دیگری در مورد تناقض‌گوییها روحانی در پاسخ به رئیس‌جمهور آمریکا نوشته است: «روزی هزار بار شعار مرگ بر آمریکا سر می‌دهیم و آن را شیطان بزرگ و جهانخوار می‌نامیم، بعد از او انتظار صداقت و ثمربخشی مذاکرات داریم. »
ایشان می‌فرمایند: «همزمان با تحریم، مذاکره چه معنایی دارد.»
جسارتاً آن مقامات متناقض‌گو، اجازه دارند بگویند، همزمان با سر دادن شعار هر روزه مرگ بر آمریکا و پرچم‌سوزانهای گاه‌وبی‌گاه و جاوبی‌جا، مذاکره چه معنایی دارد؟
استدلال‌هایی از این دست، شمشیر دو سر تیز است، توصیه بزرگان این است استعمال آن اکیداً ممنوع است».
در روزنامه‌های باند روحانی و همسو با او وحشت از قیام مردم و انزوای رژیم به بیانهای مختلف دیده می‌شود:
شرق نوشته است: «بحران کاهش شدید ارزش ریال در پی خروج آمریکا از برجام و نگرانی از وخیم‌ترشدن اوضاع اقتصادی در ماه‌های آینده در جامعه شیوع گسترده‌یی یافته و به نارضایتی مردم از گرانی، بی‌کاری، فساد و تبعیض دامن زده است».
اعتماد: عبدالله ناصری: «امروز بزرگ‌ترین مشکل ما میزان اعتماد مردم به حاکمیت است. برای بازسازی این اعتماد هم هیچ راهی وجود ندارد مگر این‌که نهادهای حاکمیتی اشکالات کار خود را بیان کنند».
دعوای دخالتهای سپاه در امور دولت روحانی موضوع مطالب مختلفی در روزنامه‌های باند روحانی است.
اعتماد نوشته است «دخالت غیرسیاسیون در امور سیاسی از چند جهت مذموم است؛ نخست آن که خلاف قانون اساسی است و نادیده انگاشتن این قضیه هم به وجهه مقاماتی که مراقبت از کلیت نظام سیاسی را متکلف هستند، لطمه وارد می‌کند و هم به شأن قانون اساسی آسیب وارد می‌آورد. دوم؛ موجب التهاب موضوعات سیاسی می‌شود بدون آن که نفعی بتواند به وجود آورد. سوم، در شرایط کنونی به‌نظر می‌رسد که اینچنین موضع‌گیریهایی خلاف مسیر و رویکرد سیاست خارجی است. چهارم، تحلیل کاریزما و منزلت عمومی حاکمیت در عرصه بین‌المللی که در عمل می‌تواند در تعاملات بین‌المللی به یک مسأله برای دولت تبدیل شود. به‌ویژه که شائبه تسلط نظامیان بر کلیت نظام سیاسی ایران را برای افکار عمومی به وجود می‌آورد».
حمله به حرفهای روحانی در روزنامه‌های باند خامنه‌ای به شکل دیگری است.
مثلاً جوان نوشته« چه کسانی از طرح رفراندوم باید بهراسند» بعد پرسیده« آیا دولت حاضر است باور مردم به خود در حل مشکلات مالی، پولی و ارزی کشور را به رفراندوم بگذارد؟». جوان به شیادی روحانی در طرح این بحث اشاره کرده و افزوده است: «روحانی آگاه بود که فردای این مصاحبه اصلاح‌طلبان نارضایتی خود را اعلام می‌کنند. سخنان وی را بی‌حاصل و بی‌فایده می‌دانند. از طرفی برایش زمینه‌سازی کرده‌اند که «حقایق را بگو». حال چه باید بگوید که هم فشار را از روی خود بردارد و هم کف و سوتی از آنان بگیرد؟ لذا روحانی روانشناسی و عطش و ذائقه اصلاح‌طلبان نسبت به این مسائل را خوب می‌داند. بلد است چگونه ذائقه آنان را قلقلک دهد و سر کار بگذارد. روحانی از این دالان به آنان سلام می‌کند که من هم مثل شما فکر می‌کنم، اذیت نکنید ».
کیهان خامنه‌ای هم نوشته« اگر واقعاً بنا بر کسب نظرات مردم است چرا بی‌تدبیریهای دولت در ۳برابر کردن قیمت ارز پس از برجام یا هدر دادن ۳۰میلیارد دلار ظرف چند ماه گذشته را به اقتراح مردم نمی‌گذارند؟! ». دود و دم در مورد بهبود وضعیت اقتصادی در روزنامه‌های هر دو باند زیاد است ولی اقتصاد پویا چنین تصویری داده:«بیراهه رفتن مناطق آزاد مرگ صنعت را رقم زد». و اقتصاد ملی به‌نقل از رئیس اتاق ایران نوشت: اقتصاد ایران هدف ندارد».
مطالب مارا در وبلاک خط سرخ مقاومت ودر توئیتربنام @bahareazady دنبال کنید
