مجید حریری: برای پاسخ به این سوال شما من اجازه میخواهم اسنادی که از درون رژيم بدست مقاومت ایران رسیده را باز کنم، سندی هست بنام کنترل اغتشاشات و اجتماعات که سند درونی نیروی انتظامی هست، در آن اشکال مختلف سرکوب را توضیح داده که به چه شکلی سرکوب انجام میشود. از این جزوه و سندهای که از درون سپاه و نیروی انتظامی بدست مقاومت رسیده پاسخ را می‌توانیم تکمیل کنیم. در این جزوه که در نیروی انتظامی برای مقابله با قیام اصطلاح خودشان می‌گفتند «اغتشاشات تنظیم شده» و حالتهای امنیتی را در چهارحالت تعریف میکند:
وضعیت اول: که وضعیت عادی و سفید اسمش را گذاشتند، یعنی اعتراضاتی که از آن تهدیدی احساس نمیکنند.
وضعیت غیرعادی و خاکستری و وضعیت فوق‌العاده زرد، وضعیت بحرانی وضعیت قرمز، ما یکبار وضعیتی را که تشریح کردند را بررسی میکنیم و روش جاری هرکدام را نگاه میکنیم.
من قبل از وارد شدن یکبار توضیح بدهم نیروی پایه سرکوبگر در ایران نیروی انتظامی است که نظم شهرها و روستاها را بر عهده دارد، بعد بسیج و سپاه و درآخر نیروی قوه قضائیه و اطلاعات هست.
ترکیب این چهار نیروی سرکوبگر کنترل قیام را بر عهده دارند، ولی در تعریف متداول امنیت شهرها بر عهده نیروی انتظامی است.
وضعیت سفید؛ در این وضعیت هیچگونه رویداد و شواهدی دال بر فعالیت آشکار و عملی گروههای مخالف که منجر به برهم خوردن نظم عمومی باشد وجود ندارد. در این حالت میگوید نیروی انتظامی کار خودش را میکند، بعد سیستم های وزارت اطلاعات شروع بکار میکنند و نیروی بسیج و سپاه در صورتیکه آنان درخواست کنند وارد میشوند، نیروی در صحنه نیروی انتظامی است و بقیه در پشت صحنه هستند و بخصوص نیروی اطلاعات هم هست.
حالت دوم:که خاکستری گفته شده، گروه های مخالف به عملیات خصمانه دست زده و با انجام عملیات هماهنگ نشده اقدامات ضدامنیتی انجام میدهند. در این وضعیت نیروی انتظامی فعالیتهای خودش را تشدید میکند نیروی مقاومت بسیج وارد میشود و قوه قضائیه برای دستگیری آماده میشود و سیستم سیاسی شروع به اقداماتی که جلوی اعتراض را بگیرد و شورای تامین استان و یا شهرستان جلسه تشکیل میدهد. در اینجا خوب است اشاره کنم به شورای تامین شهر و استان که دستگاه متداول امنیتی شامل استاندار و یا فرماندار و نماینده سپاه و نیروی انتظامی و قوه قضائیه در آن شرکت دارند.
وضعیت زرد یا فوق‌العاده: در این وضعیت عملیات ضدامنیتی مخل نظم عمومی درمقیاس بزرگ و هماهنگ شده بصورت سازمانیافته و هدفدار توسعه می‌یابد، نیروی انتظامی با کلیه امکاناتش به حالت آماده باش در آمده و نسبت به کنترل اقدام میکند و نیروی مقاومت بسیج با نیروی سازمانیافته‌ش وارد میشود و تحت امر نیروی انتظامی قرار میگیرد، مراکز اطلاعاتی وارد شده فعال میشوند و قوه قضائیه اقدام میکند و نیروی زمینی سپاه آماده میشود و کم کم وارد صحنه میشود، بعد کارهای تبلیغاتی و سیاسی برای علیه سوژه اقدام میشود.
حالت چهارم: وضعیت قرمز و یا بحرانی، این وضعیت ادامه و توسعه وضعیت زرد میباشد و فعالیت عناصر مختلف گسترش پیدا نموده و بصورت سازمانیافته با استفاده ازکلیه امکانات موجود و توانائی‌شان با هدف براندازی صورت میگیرد. پس در وضعیت قرمز هدف نیروهای قیام کننده سرنگونی و براندازی کل رژيم هست، چنانچه این وضعیت در سطح یک شهرستان و یا استان ایجاد گردد بنا به دستور فرمانده کل قوا، شورای امنیت ملی سپاه با کلیه نیروهای موجود وارد عمل میشود،
نکته دوم نیروی انتظامی درکنترل عملیاتی سپاه قرار میگیرد و انجام وظیفه میکند، پس دراین وضعیت دستگاه کاملا عوض میشود، یعنی نیروی انتظامی نقش جنایتکارانه درسرکوب رادارد ولی عنصرفرماندهی کننده و یکپارچه سپاه است.
اما مطابق اطلاعاتی از درون رژيم از روز شنبه نیروی انتظامی فرماندهی را تحویل سپاه داد، یعنی در کشتار و سرکوب همه دست داشتند، سپاه پاسداران، نیروی انتظامی، بسیج جنایتکار، وزارت اطلاعات، و قوه قضائیه اینها ارگانهای بودند که بطورکامل بسیج شدند، ولی قیام آنچنان پرشور و پرخروش بود که تمام کاسه و کوزه اینها را برهم زد، یعنی تمام طرح‌های امنیتی را درهم شکست، وزیرکشور مشروح توضیح میدهد که تمام ارگانها در آماده باش کامل بودند و سپاه پاسداران و بسیج آماده بودند و جزئیات را هم توضیح میدهد، ولی آنقدر خشم مردم برجسته بوده و آنقدر فعالیتهای کانونهای شورشی و قیام آفرینان عالی انجام شده که دستگاه و طومارشان را به هم ریخت. در همه قیامهای ایران فرماندهان سپاه با لباس شخصی شرکت میکنند و حتی عکس‌های بعضی از اینها پخش شده، عکسی از قالیباف در سال ۸۸ که با چماق در خیابان هست، ولی آنجا که سلاح میکشند و به مردم مستقیم شلیک میکنند جای است که دستگاه از مرز قرمز رد شده و قیام یکپارچه و هماهنگ و گسترده تمام سیستمهای امنیتی را درهم کوبیده است.
