ایران - نمایش انتخابات رژیم آخوندی و هراس از اوجگیری قیام
در حالی که رژیم آخوندی در گرداب بحرانهای کشنده‌ای دست و پا می‌زند، مجبور است که نمایش انتخابات مجلس خود را، که زمانبندی آن فرا رسیده است نیز برگزار نماید. زیرا اگر مجبور به پایبندی به این زمانبندی نبود، در هراس از اوجگیری قیام اصلا تمایلی به برگزاری این نمایش، در این زمان نداشت.
واقعیت باندهای موجود در رژیم به ساختار اقتصادی کشور برمی‌گردد که اقتصاد ایران به دو بخش بورژوازی تجاری و بورژوازی صنعتی تقسیم می‌شود. باند اصولگرا منصوب به ولی‌فقیه، اساسا گلوگاههای تجاری کشور را در چنگ گرفته است و باند اصلاح‌طلب که بخش دولتی و اداره امور را برعهده دارد، مجبور به پاسخگویی به بخش بورکراتیک و بورژوازی صنعتی کشور است. به همین دلیل، هر کس در هر دوره‌ای، متولی گرداندن امور اجرایی کشور می‌گردد، چون مجبور به پاسخگویی به نیازهای جامعه و گردش کارهای مالی و بورکراتیک کشور می‌شود، لزوما در تضاد با منافع باند ولی‌فقیه قرار می‌گیرد.
باند اصلاح‌طلب ، مهره‌هایی هستند که در جبر شغلی خود، مجبور هستند که برای چرخاندن امور کشور، به مقررات بین المللی و تعادل قوای موجود تن داده و برون رفت خود را در تعامل با جامعه جهانی می‌دانند. به همین دلیل نیز، دولت روحانی سعی بسیار کرد تا در قضیه برجام و لوایح FATF و CFT خط خود را پیش ببرد و روحانی در هر سخنرانیش، تمایل به مذاکره را پوشیده نمی‌دارد.
واقعیت مهمتر آنکه، باند اصلاح‌طلب در حال حاضر بدون سر است و بعد از مرگ رفسنجانی، روحانی به هیچ عنوان نتوانسته لیدری این جریان را بر عهده بگیرد. خاتمی نیز در حال حاضر مغضوب خامنه‌ای قرار گرفته و نمی‌تواند در این زمینه نقشی ایفا نماید.
شورای نگهبان که از مهره‌های باند خامنه‌ای تشکیل شده، در بررسی صلاحیت کاندیداهای انتخابات مجلس، به شیوه فاحشی، چنان همه کاندیداهای باند رقیب را رد صلاحیت کرد که صدای ناله و گلایه‌های روحانی را در آورد و در اعتراض به این موضوع گفت: « اینکه انتخابات نمی‌شود . بگذارید در میدان انتخابات همه احزاب و گروه‌ها شرکت کنند با یک جناح نمی‌شود کشور را اداره کرد».
دیگر اعضای باند اصلاح‌طلب نیز، پا را فراتر گذاشته و بطور ضمنی تهدید به بایکوت انتخابات کردند. محمد صادق جوادی حصار عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی گفت:« اصلا این‌ها چه کاره‌اند که برای مردم تعیین تکلیف می‌کنند؟ دلیلی ندارد در رقابتی که از پیش باخته شرکت کنیم…آنها می‌خواهند یک نفر مانند قالیباف را به عنوان رییس مجلس بگذارند».
هرچند که موضوع انتخابات، در رژیمی که ولی‌فقیه فراتر از قانون قرار دارد و نظر او را نظری الهی می‌دانند، اساسا موضوعیتی ندارد و نمایشی بیش نیست. اما بخاطر آنکه این رژیم قرون وسطایی در زمانه‌ای به ظهور پیوسته که این سازو کارهای اجتماعی مینیمم‌های دمکراسی محسوب می‌شود، اینان نیز مجبور به تن دادن به آن هستند. با اینحال، نمایش انتخابات این رژیم، صحنه رقابت باندهای مافیایی حاکم بر کشور بوده و همواره عامل تشدید بحرانهای درونی رژیم بوده و هست. انتخابات مجلس یازدهم قرار است در روز دوم اسفند برگذار شود و تا کنون مرحله ثبت‌نام و تصفیه کاندیداها را پشت‌سر گذاشته‌ایم.
خامنه‌ای که در سیاست خارجی خود و پاسخگویی به تحریمهای آمریکا و موضوع برجام، قفل کرده است و تنها راه خود را انقباض هرچه بیشتر در حاکمیتش می‌داند، تصمیم گرفته است که مجلس آینده را نیز بطور کامل از مهره‌های باند خودش بچیند تا برای شرایط غیرقابل پیش‌بینی در شرایط پیش‌رو، قدرت مانور کافی داشته باشد.
روحانی و باندش نیز از همین حالا متوجه شده‌اند که در ترکیب آینده مجلس، هم بسیاری از آنها حذف خواهند شد و هم دست بستگی‌های بیشتری در انجام امور خواهند داشت. به همین دلیل روحانی با در دست داشتن وزارت کشور که متولی برگزاری انتخابات است، به ولی فقیه فشار می‌آورد که اگر با همین منوال بخواهد انتخابات را برگزار کند، او نیز در مهندسی انتخابات همکاری نکرده و آمار واقعی شرکت کنندگان را محسوب و اعلام می‌کند. از آنجا که در هر دوره‌ای میزان مشارکت مردم بسیار پایین است و رژیم با ده برابر کردن آمار، میزان شرکت کنندگان را اعلام می‌کند، روحانی مترصد آنست که با این حربه بتواند تعداد بیشتری از هم باندیهای خود را بر کرسی‌های مجلس آینده بنشاند.
چنین بحران لاعلاجی که رژیم در بحث انتخابات در پیش دارد، علاوه بر بحرانهای اصلی است که رژیم آخوندی در صحنه داخلی و بین‌المللی دارد و هرچه جلوتر می‌رویم، بیشتر و بیشتر کلیت رژیم را در گرداب خود می‌کشد. از طرف دیگر خامنه‌ای و دیگر کارگزاران رژیم، قیامهای آبان و دی ۹۸ را همچنان در خاطر دارند و می‌دانند که شعله‌های این قیام خاموش نشده و در هر فرصت ممکنی، دوباره شعله کشیده و تمامیت رژیم را بچالش می‌کشد. به همین دلیل، کارگزاران رژیم در هراس از اوجگیری دوباره قیامهای مردمی، با ترس و لرز و بشدت حسابشده به آن می‌پردازند. زیرا بخوبی می‌دانند که مردم از هر دوباند این رژیم عبور کرده‌اند و خواهان سرنگونی تام و تمام حکومت آخوندی هستند.
پیش بسوی قیام سراسری ، ما بر اندازیم# کانونهای شورشی در شهرهای ایران #
اعتصاب واعتراض و تظاهرات# سرنگونی رژیم # اتحادوهمبستگی
مرگ_بر_دیکتاتور ge#IranRegimeCha
