اسامی ومشخصات اعدام جنایتکارانه هفت زندانی سیاسی در اهواز و قزلحصار
بامداد شنبه ۱۲ مهرماه ۱۴۰۴، هفت زندانی سیاسی در زندان‌های سپیدار اهواز و قزلحصار کرج اعدام شدند. اجرای این احکام در حالی صورت گرفت که وکلای متهمان، خانواده‌ها و نهادهای حقوق بشری بارها نسبت به روند دادرسی غیرشفاف، اخذ اعترافات تحت شکنجه و فقدان محاکمه عادلانه هشدار داده بودند.
اسامی زندانیان اعدام شده
- علی مجدم
- معین خنفری
- سید سالم موسوی
- محمدرضا مقدم
- عدنان آلبوشوکه (غبیشاوی)
- حبیب دریس (زندان سپیدار اهواز)
- سامان محمدی خیاره (زندان قزلحصار کرج)
علی مجدم
علی مجدم، فرزند صالح و متولد ۱۳۶۲ از اهالی کوت سیدصالح اهواز بود. او متأهل و دارای سه فرزند بود و در بهمن ۹۷ توسط اداره اطلاعات بازداشت شد. پس از ۶۳ روز بازجویی در سلول انفرادی، به زندان شیبان اهواز منتقل گردید. اتهامات او شامل «شرکت در عملیات مسلحانه علیه نیروهای امنیتی، اقدام علیه امنیت کشور و ارتباط با خارج» عنوان شد. شعبه ۴ دادگاه انقلاب اهواز در بهمن ۱۴۰۱ او را به اعدام محکوم کرد.
معین خنفری
معین خنفری، ۳۰ ساله و اهل کوت سیدصالح، در سال ۹۸ بازداشت شد. گزارش‌ها نشان می‌دهد که او در دوران بازجویی به شدت شکنجه شد. او نیز در بهمن ۱۴۰۱ همراه با پنج متهم دیگر به اتهام محاربه به اعدام محکوم گردید.
محمدرضا مقدم
محمدرضا مقدم، متولد ۱۳۷۱ از شادگان، در بهمن ۹۷ دستگیر شد. منابع حقوق بشری گزارش داده‌اند که او نیز در دوران بازجویی تحت شکنجه‌های سنگین قرار گرفت. او در دادگاه انقلاب اهواز، در پرونده‌ای گروهی و بدون حضور وکیل مستقل، به اعدام محکوم شد.
سیدعدنان موسوی غبیشاوی
سیدعدنان موسوی غبیشاوی، متولد ۱۳۷۵ از شادگان، جوان‌ترین عضو این گروه بود. او در بهمن ۹۷ بازداشت و در جریان بازجویی‌ها به شدت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت. حکم اعدام وی در بهمن ۱۴۰۱ صادر شد.
سید سالم موسوی و حبیب دریس
این دو زندانی سیاسی تا شامگاه جمعه ۱۱ مهرماه در زندان شیبان نگهداری می‌شدند اما شبانه و بدون اطلاع خانواده‌ها به زندان سپیدار منتقل شدند. بامداد شنبه، همراه با چهار نفر دیگر، حکم اعدام آنان به اجرا درآمد. آنان به همراه دیگر هم‌پرونده‌ای‌هایشان به «قتل دو مأمور انتظامی، یک بسیجی و یک سرباز در بندر خمینی» متهم شده بودند. همچنین اتهام «عضویت در گروه حرکة النضال و حمله به پایگاه‌های نظامی بسیج و سپاه» به آنان نسبت داده شده بود.
سامان محمدی خیاره
سامان محمدی خیاره، متولد ۱۳۶۹ در سنندج، در بهمن ۱۳۸۸ بازداشت شد. او در دادگاه بدوی به محاربه و اعدام محکوم گردید، اما دیوان عالی حکم او را به دلیل فقدان مدارک نقض کرد. با این وجود، تحت فشار نهادهای امنیتی مجدداً محاکمه و بار دیگر به اعدام محکوم شد. محمدی بارها اعلام کرده بود که اعترافاتش تحت شکنجه و فشار شدید گرفته شده و هیچ مشارکتی در عملیات مسلحانه نداشته است.
واکنش‌ها و نگرانی‌های حقوق بشری
اعدام این زندانیان در حالی انجام شد که بسیاری از سازمان‌های حقوق بشری، نهادهای بین‌المللی و فعالان مدنی خواستار توقف اجرای حکم بودند. آنها تأکید کرده‌اند که اعترافات تحت شکنجه فاقد ارزش حقوقی است و روند دادرسی با معیارهای بین‌المللی فاصله بسیار دارد.
مغایرت با اسناد بین‌المللی
بر اساس ماده سوم منشور جهانی حقوق بشر، هر فرد حق حیات دارد و این حق نباید سلب شود. همچنین ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، که ایران از امضاکنندگان آن است، تنها در جرائم بسیار سنگین و پس از محاکمه عادلانه امکان صدور حکم اعدام را پیش‌بینی کرده است. در حالی که در این پرونده‌ها، نقض حقوق اساسی متهمان به‌وضوح گزارش شده است.
ابعاد انسانی و اجتماعی
اعدام این هفت زندانی بار دیگر بحث درباره استفاده ابزاری جمهوری اسلامی از مجازات اعدام برای سرکوب مخالفان را زنده کرده است. خانواده‌های آنان در شرایطی با پیکر عزیزانشان روبه‌رو شدند که نه از روند دادرسی شفاف مطلع بودند و نه از انتقال شبانه زندانیان به زندان محل اعدام باخبر شده بودند.
اعدام هفت زندانی سیاسی در اهواز و قزلحصار، با وجود اعتراضات گسترده حقوق بشری، نشان‌دهنده استمرار چرخه خشونت قضایی و امنیتی در ایران است. این احکام نه‌تنها با اصول بنیادین حقوق بشر در تضاد است، بلکه بار دیگر بر لزوم پیگیری جامعه جهانی برای توقف موج اعدام‌ها و تضمین حقوق زندانیان در ایران تأکید می‌کند.
🟢 # مرگ_بر_خامنه‌ای
🍏# مجاهدین_خلق ایران # کانونهای شورشی
🌳 # مریم رجوی #ایران
🌻 پیوند این بلاک با توئیتر BaharIran@ 7
