نامه زندانی سیاسی حسن صادقی به شورای حقوق بشر و سازمان عفو بین‌الملل از زندان گوهر دشت

تاریخ :24مارس2016:

نامه زندانی سیاسی حسن صادقی به شورای حقوق بشر و سازمان عفو بین‌الملل:

لطفاً به اشتراک بگذارید!

شورای محترم حقوق بشر سازمان ملل:

اینجانب حسن صادقی در ساله ۱۳۶۰ در حالیکه بیش از ۱۶ سال نداشتم دستگیر و تا ساله ۱۳۶۶ در زندان بودم. اتهام اصلی‌ من در آن زمان در واقع اتهامی بود که حکومت آنرا متوجه پدر و مادرم میداشت ولی‌ مرا بخاطر آن محاکمه و محکوم کرد.

پس از آزادی از زندان (پس از ۶ سال) از آنجا که پدر و مادرم کماکان تحت تعقیب بودند، مسئولیت خانواده تماماً بر دوش من افتاده بود ولی‌ بخاطر پدر و مادرم هیچگاه از آزار و اذیت این حکومت در امان نبودم و تقریبا از همهٔ حقوق اجتماعی نیز محروم شدم بطوریکه علی‌‌ رغم اینکه تمام اموال و داراییهای ما را به بهانه‌ی پدر و مادرم مصادره کردند،حتی اجازهٔ دفاع و یا رسیدگی عادلانه به ما داده نشد و نه تنها مغازه (تنها منبع درامد) بلکه حتی تنها خانهٔ پدریمان را هم مصادره کردند.

در سال ۱۳۹۱ که پدرم فوت نموده بود، از آنجائیکه از وابستگان و فعالان سازمان مجاهدین و شورای ملی‌ مقاومت ایران بودند، نه تنها اجازهٔ برگزاری مراسم یادبود (اولیه‌ترین حقوق) پدرم را ندادند بلکه با هجوم به خانهٔ ما مراسم خانواد‌گی را بر هم زده و به حضار(خویشان و بستگان من و همسرم فاطمه مثنی) توهین و اهانت نموده و سپس دو فرزند نوجوان ما (ایمان و مریم) را دستگیر و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل نمودند.

جرم ما تنها برگزاری مراسم خانواد‌گی بود که در خانهٔ خودمان و بصورت خصوصی به مناسبت درگذشت پدرم گرفته بودیم و جرم همسرم هم تنها داشتن برادری که او نیز از فعالان سازمان مجاهدین بود.

من اکنون خود نیز با همان اتهاماتی که ذکر شد در زندان رجائی شهر به بند کشیده شد‌ام و این نامه را از زندان گوهردشت کرج برایتان مینویسم.

چون تصور می‌کنم برخی‌ از اقدامات غیر انسانی‌ و ضد حقوق بشری این حکومت که از دید شورای حقوق بشر و سایر نهادهای حقوق بشری ندیده گرفته شده و یا مورد بی‌ توجهی‌ واقع گشته، علاوه بر همهٔ موارد فوق‌الذکر، موضوع خانواده و بستگان زندانیان سیاسی علی‌الخصوص خانواده‌های مجاهدین می‌باشد که هیچ امنیتی ندارند و پیوسته بخاطر فعالیت اعضای خانواده شان،بازداشت،زندانی و محروم از هر حقی‌ تلقی‌ میشوند و بدون هیچ محدودیتی پیوسته در معرض دستگیری،شکنجه،احضار،تهدید،تعهد کتبی‌...و اغلب مورد هجوم و تعرض و اهانت قرار میگیرند.

زمانی‌ من و همسرم بخاطر وابستگان خانودگیمان محاکمه و به حبس و محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم شدیم و حل نوبت فرزندانمان است که بخاطر متهم بودن ما از اولیه‌ترین حقوقشان محروم شوند و معلوم نیست تا چند نسل مجاهدین و هواداران و یا اعضا و هواداران شورای ملی‌ مقاومت را مجرم تلقی‌ نمایند.

در نبود هر گونه مرجع تظلم خواهی‌ به چه مرجعی جز شما میتوانیم مراجعه کنیم؟

شاید برای شما پذیرش این واقعیتها قدری مشکل باشد ولی‌ در اینجا فرزندان را بخاطر والدین و والدین را بخاطر فرزندان و همهٔ یک خانواده را به خاطر سایر بستگان،به محاکمه کشاندن و محروم کردن،امری عادی و معمول شده است و بعضا تعجب هم نمیکنند.

بله به همین جرم خانواد‌گی ما (فعال سیاسی بودن پدر و مادرم)، مرا به ۱۵ سال زندان محکوم نمودند.

جالب است که تصریح کنم که از موارد بازخواست ما این بود که:

شما چرا اصلا با هم ازدواج کردید...؟!

"آری" شاید چنین مواردی بسیارعجیب بنظر برسد، ولی‌ من و همسرم اکنون تاوان فقدان اولين حقوق انسانی‌ را میدهیم.

مهمتر از همه،موضوع نگرانی ما در حال حاضر دو فرزند نوجوانمان هستند که واقعا نمیدانیم کجا هستند و چه میکنند.

تنها یک روز در هفته و فقط ۲۰ دقیقه وقت ملاقات جدا از هم داریم.

یکبار باید به ملاقات مادرشان بروند و یکبار در زندانی دیگر پدرشان را ملاقات کنند...

فلذا من با توجه به وضعیت خود و خانواده‌ام با تاکید میگویم که حتی علی‌‌رغم تعیین گزارشگر ویژه حقوق بشر برای ایران و رصد و نظارت مستمر ایشان بر نقض حقوق بشر، "آری" با تاکید میگویم که انبوهی از موارد نقض حقوق بشر در ایران هنوز که هنوز است مورد توجه و رسیدگی قرار نگرفته و بعضا حتی مطرح و یا شنیده نشده است.

لذا از آن شورای محترم خواستار رسیدگی به این مورد هستم و به نوبه خودم بر تداوم کار گزارشگر ویژه اصرار و تاکید دارم که در غیر اینصورت امثال من تنها مرجع تظلم خواهی‌ را در شرایطی که در اینجا هیچ حقی‌ برایمان قائل نیستند از دست خواهیم داد.

به امید رسیدگی دقیقتر به مورد نقض حقوق اولیه زندانیان سیاسی در ایران

۲ فروردین ۱۳۹۵

زندان گوهر داشت

زندانی سیاسی حسن صادقي

رونوشت :سازمان عفو بين الملل،

ديده بان حقوق بشر ايران

بنابه گزارش حصار،كانون حمايت از فعالان سياسي و عقيدتي همسر اقای صادقي خانم فاطمه مثني همسر این زندانی سیاسی در روز دوشنبه ١٣ مهر٩٤ ، توسط وزارت اطلاعات دستگير و روانه زندان اوین شده است.ایشان خواهر اسداله مثني از اعضاي سازمان مجاهدين خلق ايران مستقر در كمپ ليبرتي در عراق مي باشند.

فاطمه مثنی، متولد ١٣٤٧، از زندانيان سياسي دهه شصت ميباشند كه در سال ۱۳۶۰ در حالی که ۱۳ سال بیشتر نداشت، به همراه مادر و خواهرانش بازداشت و مدت ۳ سال را در زندان گذرانده است

وی همچنین در تاريخ دوشنبه ۱۰ بهمن ماه ۱۳۹۱ توسط مامورین وزارت اطلاعات به همراه همسر خود بازداشت و در بهمن ماه ۱۳۹۲ به قید وثیقه از بند زنان زندان اوین آزاد شد. همسر او نیز در تاریخ دوشنبه ۲۱ بهمن ماه به قید وثیقه از زندان آزاد شده بود.