هراس باند خامنه ودلواپسان نظام از روزهای پایانی اوباما
روزهای پایان اوباما
دلواپسان که ابتدا تلاش می‌کردند.. به تأسی از خامنه‌ای، خودشان را در برابر انتخاب رئیس‌جمهور جدید آمریکا بی‌خیال جلوه دهند و حتی از منتفی شدن برجام ابراز خوشحالی می‌کردند.. ، اکنون به‌طور فزاینده‌یی دلواپسی و هراس خود را، از زیر سؤال رفتن برجام و سرنوشت نامعلوم آن، ابراز می‌کنند و می‌نویسد: «روزهای منتهی به پایان ریاست‌جمهوری اوباما التهابی پنهان دارد؛ التهابی از جنس شک و تردید به آینده، هیچ‌کس نمی‌داند بر سر برجام چه خواهد آمد.»[1]
مقاله کذایی در پایان با وحشت بسیار نتیجه می‌گیرد: «کافی است که ترامپ از تمدید معافیت‌های تحریمی خودداری کند، در این صورت عمر برجام به پایان می‌رسد».
پاسدار قلمزن مربوطه ظاهراً فراموش کرده است که خامنه‌ای چندی پیش لاف زده بود که «اگر آمریکائی‌ها برجام را پاره کنند ما آن را آتش می‌زنیم»[2]
از سوی دیگر سپاه پاسداران که حتی پیش از انتخاب ترامپ، در ترجیح ترامپ به کلینتون مقاله می‌نوشت و دلایلی را در اثبات این رجحان ردیف می‌کرد و از جمله بر نزدیکی مواضع ترامپ به روسیه و دوستی او با پوتین، تکیه می‌کرد؛ امروز دیگر در این باره قلمفرسایی و شادمانی نمی‌کند و از قضا بعکس شاهد ابراز نگرانی از نزدیکی و وجه‌المصالحه قرار گرفتن رژیم در توافق میان آمریکا و روسیه هستیم و از جمله در سایتهای حکومتی می‌خوانیم: «آیا آقای پوتین، همان‌گونه که در مورد برجام عمل کرد، ایران را معامله خواهد کرد یا نه؟ اگر معامله‌یی بشود این معامله چگونه خواهد بود؟ مثلی هست که می‌گوید وقتی فیلها با هم می‌جنگند، سبزه‌ها را از بین می‌برند. بنابراین ایران در معامله آمریکا و روسیه برنده نخواهد بود»[3].
در مورد باند رفسنجانی روحانی اما، ابعاد هول و هراس بزرگتر از آن است که بتوان از انظار پنهان کرد، آنها که زمانی برجام را «فتح‌الفتوح»، «خورشید تابان» و حتی همین دیروز پریروز «مستحکم‌ترین توافق هسته‌یی تاریخ»[4] می‌نامیدند، امروز از «دگردیسی برجام به شمشیر داموکلس»[5] سخن می‌گویند. برجام به‌رغم خاطرجمعی دادن روحانی و اعضای تیم مذاکره‌کننده مبنی بر آن که گویا بنایی مستحکم و بین‌المللی است،[6] سست‌تر و بی‌رمقتر از آن است که بتواند هراس و وحشت آنها را بپوشاند و این واقعیت را که کاخ رؤیایی برجام، بر روی شنهای روان بناشده، تحت‌الشعاع قرار دهد؛ زیرا قبل از هر چیز «اروپا» یی که رژیم می‌خواست پناهش در رابطه با تهدید آمریکا باشد و قبای ژنده برجام را به میخ آن بیاویزد، خود چنان شروطی زهرآگینی را برای برقراری روابط متقابل با رژیم قرار داده که موجب تشدید بیش از پیش بحران درونی رژیم شده است.
اما شگفت آن که این هراس مشترک از تهدید مشترک، نه تنها باعث نشده که فتیلة تضادهای دو باند پایین بکشد؛ بلکه اوج بیشتری پیدا کرده و در این میان البته این باند دلواپسان است که عمدتاً مهاجم می‌باشد و این باند رفسنجانی روحانی است که فعلاً در لاک تدافعی فرو رفته است؛ از جمله:
روزنامه جوان (اول آذر) تیم مذاکره‌کننده دولت روحانی را به ناآگاهی و کار نابلدی در جریان مذاکرات متهم نموده و ادعا می‌کند در جریان مذاکرات برجام «تعدادی از سناتورهای جمهوریخواه» طی نامه‌یی «خطاب به مسئولان ایرانی» نوشتند: «شما به‌طور کامل از نظام قانون اساسی ما آگاهی ندارید. هر چیزی که مورد تأیید کنگره قرار نگیرد، تنها یک توافق اجرایی است و رئیس‌جمهور بعدی می‌تواند با یک حرکت قلم آن را ابطال کند…».
کیهان خامنه‌ای (اول آذر) نیز با عنوان گزنده‌یی: «موضع تهاجمی کنگره آمریکا و بیانیه فله‌ای 200 نماینده ما»، نمایندگان مجلس ارتجاع را مورد تمسخر قرار داد که «در حالی که 200 نماینده مجلس در ایران از مذاکرات 16 ماه پیش تیم مذاکره‌کننده تمجید و تحسین می‌کردند.. ، مجلس نمایندگان آمریکا با اتفاق آرا دو قانون ضدایرانی را به تصویب رساند و در هر دو مورد برجام را زیر پا گذاشت».
نبی حبیبی رئیس باند مؤتلفه نیز با اشاره به این‌که «دبیر شورایعالی امنیت ملی تصویب تحریم‌های جدید توسط کنگره آمریکا را لگد زنی به برجام توصیف کرده است» این سؤال را مطرح کرد که: «سکوت رئیس‌جمهور و دستگاه دیپلوماسی کشور درباره این لگدزنی چه معنا دارد؟»[7].
در برابر این تهاجمات، باند روحانی از یک سو همگان را به صبر و انتظار فرامی‌خواند و از سوی دیگر به این دل خوش کرده است که «اوباما، برجام را دقیقة 90 بیمه می‌کند»[8]تا ترامپ نتواند آن را منتفی سازد. اما این حرف در درون باند رفسنجانی روحانی هم خریدار چندانی ندارد و برخی رسانه‌های این باند تصریح می‌کنند که «ترامپ می‌تواند با برجام هر کاری که می‌خواهد بکند… چرا که برجام نه به حیات و ممات دولت اوباما بسته بود و نه به حیات و ممات دولت ترامپ!»[9] به‌خصوص که برجام، قرارداد و قانون مصوب کنگره نیست، بلکه توافق اجرایی و حکم رئیس‌جمهور است و رئیس‌جمهور بعدی به‌راحتی می‌تواند آن را لغو کند یا تغییر دهد. در این میان برخی رسانه‌های رژیم نیز با توجه به خطرناک بودن شرایط، باندهای متخاصم را به آتش‌بس فرا می‌خوانند و می‌نویسند: «باور کنیم طی کردن دوران تغییر در نظام بین‌المللی، با کینه‌کشیهای زودگذر داخلی به زیان ما خواهد بود».[10] اما این ناله‌های ضعیف وحدت در غوغای جنگ باندها و دستجات رقیب که از یک سو از وضعیت موجود هراسان هستند و از طرف دیگر برای به دست آوردن سهم بیشتری از قدرت و غارت در نمایش انتخاباتی 96 خیز برداشته‌اند محو و نابود می‌شود.
پانویس:
[6] از سخنرانی روحانی: «هوشمندی ایران در توافق هسته‌یی این بود که برجام را نه به‌عنوان توافق با یک کشور یا یک دولت بلکه به‌عنوان یک قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل تثبیت کرد که با تصمیم یک دولت قابل تغییر نیست». ـ 19آبان 95
