خروش دیماه
گرمای اعتراضات در سرمای زیر صفر درجه! منهای 10درجه، منهای 15درجه و بیشتر در دیماه 95، در اغلب شهرهای ایران با گرمای حرکتهای اعتراضی و جوش و خروش مردمی که برای حقوق و آزادیهای خودشان برخاسته‌اند، سپری شد.
هموطنان به جان آمده از اقشار مختلف اجتماعی بپاخاستند، علیه سرکوب و ستم و چپاول رژیم حاکم، حقوقشان را مطالبه کردند.
به‌رغم سانسور شدید خبرهای مربوط به اعتراضات، آمار حرکات اعتراضی در دیماه که از دیوار اختناق و سانسور عبور کرده و دریافت شده، به قرار زیراست:
کارگران = 81 مورد
اقشار مختلف اجتماعی=64 مورد
زندانیان سیاسی = 26 مورد
اعتصاب‌غذا در زندان = 11 مورد
اعتراض مالباختگان = 9 مورد
اعتراض و اعتصاب بازاریان = 7 مورد
اعتراض دانشجویان = 9 مورد
بازنشستگان= 5 مورد
معلمان = 3 مورد
جمع کل اعتراضات ثبت شده در دیماه 95= 215 مورد
نمونه‌هایی از این اعتراضات در دیماه عبارت بودند از:
حرکت اعتراضی کارگران کارخانه هپکو اراک با شعارهای کوبنده ابتدای انقلاب ضدسلطنتی علیه دیکتاتوری ولایت‌فقیه، از جمله: ”زیر بار ستم نمی‌کنیم زندگی جان فدا می‌کنیم در ره آزادگی مرگ بر این وضع”.
همچنین هزاران کارگر در برابر مجلس ارتجاع جمع شدند و علیه ادغام بیمه‌های تأمین اجتماعی با وزارت بهداشت اعتراض کردند.
مالباختگان غارت شده از دیگر اقشار به جان آمده بودند که بارها در برابر مجلس ارتجاع به اعتراض برخاستند.
دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس طی چند روز تجمع مستمر خود علیه اخاذیهای وزارت علوم رژیم از دانشجویان اعتراض کردند.
از دیگر اعتراضات فعال دیماه، تجمعات پر از خشم مردم شیراز علیه پارازیت افکنیهای دیکتاتوری آخوندی بر روی ماهواره‌ها بود. این تظاهرات چند بار انجام شد و به درگیری با نیروهای سرکوبگر انجامید.
همچنین در دیماه تجمع اعتراضی هموطنان محروم از همه چیز، یعنی بی‌شناسنامه‌ها در برابر مجلس ارتجاع، بیان دیگری از اعتراض به کمبود اولیه‌ترین نیازهای زندگی و خدمات اجتماعی
و بالاخره چندین نفر از زندانیان سیاسی طی روزهای دیماه سردی زندانهای رژیم آخوندی را با گرمای مبارزه خود به کانون جوشان اعتراض تبدیل کردند.
بسیار روشن است که آنچه فوقاً آمد به چند دلیل هرگز بیان تمام واقعیت نیست.
دلیل اول: سانسور و اختناقی است که رژیم به‌خصوص در پخش اخبار حرکات اعتراضی اعمال می‌کند.
دلیل دوم: رژیم بسیاری از مردم را می‌ترساند که چنان‌چه دست به اعتراض بزنند از کار اخراج می‌شوند، یعنی هم مردم را چپاول می‌کند و هم راه اعتراض را به‌ایشان می‌بندد.
و دلیل سوم هم این‌که برخی فعالیتها هم هست که اساساً فراتر از اعتراض هست و خصلت سرنگونی طلبی دارد که در این آمار از حرکات اعتراضی وارد نشده است، مثل همیاری عظیمی که در ماه دی با سیمای آزادی صورت گرفت. به گواهی همه دست‌اندرکاران درصد بسیار بیشتری از مردم و جوانان با سیمای آزادی همیاری کردند، و کمک مالی کردند، که در واقع باید گفت یک حماسه خاموش علیه دیکتاتوری بود. همچنین فعالیتهای تبلیغی یگانهای ارتش آزادیبخش در داخل کشورکه اینها هم در آمار حرکتهای اعتراضی محاسبه نشده است و شمارگان آنها هم در حالی که بلندترین فریاد علیه دیکتاتوری هست صدها مورد بوده است همچنین تلاطم و توفانی که در فضای مجازی هموطنانمان علیه رژیم به راه انداختند اساساً در این آمار قید نشده است در حالیکه این همان توفانی است که واقعاً رژیم را وحشت‌زده کرده است.
اما در مورد ویژگیهای برجسته حرکات اعتراضی اجتماعی دیماه باید گفت، از آنجا که دیکتاتوری آخوندی منابع مالی کشور را صرف بقای خودش در جنگ‌افروزی خارجی و سرکوب داخلی می‌کند، در تأمین اولیه‌ترین مایحتاج مردم هم درمانده و بنابراین مطالبات مردم انباشته شده است، از این‌رو هر ماه شاهد ورود اقشار جدیدی به صحنه‌های اعتراضی هستیم. از جمله در دیماه ما شاهد تجمعات اعتراضی بی‌شناسنامه‌ها در تهران در برابر مجلس ارتجاع و در زاهدان بودیم. یعنی کسانی که بیشترین محرومیت را رژیم برایشان ایجاد کرده است. همچنین شاهد تجمع اعتراضی مردم شیراز علیه پارازیت افکنی روی ماهواره‌ها بودیم به‌خصوص که چند روز تکرار شد و به درگیری هم کشیده شد. و مورد دیگر شاهد تظاهرات چندین هزارنفره بازنشستگان و کارگران در برابر مجلس ارتجاع علیه چپاول حقوقشان بودیم.
از آنجا که رژیم نه تنها به مطالبات مردم نه می‌خواهد و نه می‌تواند پاسخ بدهد بلکه برعکس هر روز چپاول بیشتری می‌کند و ترفندهای مختلف برای غارت حقوق کارگران و معلمان و دانشجویان و بازاریان و بقیه اقشار جامعه به‌کار می‌گیرد، لذا این اعتراضات هم گسترش پیدا می‌کند و هم افزایش می‌یابد. رژیم هم که توان حل بحرانها را ندارد، در وحشت از افزایش اعتراضات، تلاش می‌کند با اعدامهای وحشیانه جامعه را مرعوب کند، از جمله 57 اعدام در سه هفته اخیر.
البته آنچه در صحنه عمل دیده می‌شود این است که نه تنها نتوانسته از اعتراضات جلوگیری کند، بلکه در سردترین ماه سال، حرکتهای اعتراضی بزرگی هم برگزار شده است.
در فیلم تظاهرات کارگران هپکو اراک، در حالی که نیروی انتظامی جلو کارگران با باتون و سپر صف کشیده بودند و می‌خواستند، کارگران را متفرق کنند، یکی از کارگران فریاد می‌زند از باتون و اوین نمی‌ترسیم، ما گرسنه‌ایم و حتی امروز پول نداریم نان بخریم، ببریم خانه. کارگرانی که 8ماه حقوقشان پرداخت نشده است.
یکی از اقدامات سرکوبگرانه رژیم پارازیتهایی هست که روی سیمای آزادی می‌اندازد تا صدای همین اعتراضات به گوش بقیه نرسد، در حالی که همین چند روز قبل در حالی بودجه تلویزیون حکومتی را دو برابر کرد، که مردم در مراسم دفن رفسنجانی، شعار می‌دادند: ننگ ما ننگ ما صدا و سیمای ما
.
.
