عکس و شرح تلخی است. – اگرچه نمایشی – بانوئی مؤمنه و فاضله، پس از ۵۸ سال زندگی مشترک، اولین صبح بی «او»، سر صبحانه

عکس و شرح تلخی است. – اگرچه نمایشی – بانوئی مؤمنه و فاضله، پس از ۵۸ سال زندگی مشترک، اولین صبح بی «او»، سر صبحانه

. من هم برای خانواده ی آن مرحوم تسلیت دارم.
آقای هاشمی رفسنجانی بیگمان برای خانواده اش مردی نازنین بود. پدری مهربان و شریف، شوهری دلسوز و باعاطفه. او دستور قتل هیچ یک از اعضای خانواده اش را نداد و زمینه ساز اعدام هیچکدام از فرزندان و همسرش نشد.

راستی در اینترنت هیچ عکسی از اولین صبحانه ی همسر سعیدی سیرجانی، همسر عبدالرحمن برومند، همسر دکتر سامی، همسر غفار حسینی، همسر دکتر قاسملو ….. بعد از کشته شدن شوهرشان پیدا نکردم. معلوم میشود آنها صبحانه نمیخورند.

هیچکس نرفت از مادران هزاران جوان اعدام شده در زمان رفسنجانی، سر میز صبحانه عکس بگیرد. اصلا آنها اجازه نداشتند به در و همسایه و دوست و آشنا خبر بدهند که دیروز دخترشان یا پسرشان اعدام شده، که کسی به تسلای شان بیاید، چه رسد به اینکه عکاس خبر کنند. اینها ندیدنیها بودند!

باز خوب است خانم رفسنجانی تنها نیستند. گروه عکاسان و فیلمبرداران و اعضای خانواده و همسایه ها …. بالأخره از آن دو میلیون و نیم جمعیت دویست سیصد هزار نفری!، بودند کسانی که ایشان را از تنهائی درآورند.

مادران عزادار زندانیان اعدام شده تنها بودند؟ پس پدرها کجا بودند؟ پدرها؟ پدرها اگر در مدت شکنجه و زندان پسرشان دقمرگ نشده بودند، حالا، روز بعد از اعدام، باید میرفتند پول گلوله فراهم کنند بدهند به مأموران وصول آقای رفسنجانی. قانون است این، قانون اسلام.