روزنامه 24 ساعت ژنو به نقل از گزارش عاصمه جهانگیر، ایران باید به قتل عام های 1988 پاسخ دهد
منبع :روزنامه 24 ساعت ژنو- 15 مارس 2017- آلن ژوردان
ايران بايد به قتل عامهاي 1988 پاسخ دهد
براي بدست آوردن بازكردن يك تحقيق در مورد اعدام
هزاران مخالف فشار بيش از پيش زياد تر ميشود.
در ماه اوت گذشته فرزند آيت الله حسينعلي منتظري
نواري صوتي را علني كرد كه در آن صداي پدرش شنيده ميشود كه در سال 2009 فوت كرد.
در اين نوار منتظري اعدام هزاران مخالف را مطرح ميكند كه در ميان آنان زنان و
كودكان نيز بودند.
در مجموع بيش از سي و سه هزار نفر هدف يك تصفيه
خونيني قرار گرفتند كه رژيم آن را براي خاموش كردن هر صداي اعتراضي هماهنگ كرده
بود.
از آنجايي كه شواهد و مدارك فراوان هستند بيست
سازمان دولتي منجمله عفو بين الملل و ديدبان حقوق بشر به مخالفين ايراني پيوسته
اند تا مصرانه از جامعه بين الملل و سازمان ملل بخواهند كه كه اين جنايات بدون
مجازات نماند.
خانم آزاده ضابطي معاون كميته وكلاي ايراني انگليسي
كه بوسيله خانواده هاي قربانيان ماموريت يافته اند (كه اين سوژه را پيگيري كنند
.م) توضيح ميدهد كه “ امروزه نسل جديد خواستار حسابرسي روي آنچه كه سي سال پيش رخ
داده هستند“. طاهر بومدرا رييس سابق دفتر حقوق بشر در عراق توضيح ميدهد كه اين
جنايتي عليه انسانيت هست. مدارك وجود دارند . بايد تحقيقي گشوده شود و عاملين اين
جنايت را تحت پيگرد قرارداد“. در حالي كه
اجلاس بهاره شوراي حقوق بشر برگزار ميشود شوراي ملي مقاومت ايران ملاقاتهاي خود با
ديپلماتها را براي تحصيل يك كميسيون تحقيق افزايش ميدهد.
قطعا (خانواده قربانيان كه .م) ذينفع هستند بي خبر
بودند از اينكه توافق اتمي ايران و بازگشت ايران به صحنه ديپلماتيك كارشان را
سختتر ميكند اما مشاهده ميكنند كه مسئله مبارزه عليه بي مجازات ماندن به مبارزه
مركزي تبديل شده است. اگر آنان ميدانستند كه هيچ شانسي ندارند براي اينكه مسولين
قتل عام 1988 به پاي ميز محاكمه بين المللي كشانده شوند اما مايوس هم نيستند كه
برخي دادگاهها برحسب صلاحيت جهانشمول خود متعهد به پيگرد قانوني عليه جنايات عليه
بشريت شوند.
راه دراز هست اما مخالفين ايراني صبور هستند. آنان
همين اخيرا نخستين علايم را مشاهده كردند. آخرين گزارش گزارشگر مخصوص راجع به
وضعيت حقوق بشر در ايران اشاره دارد به “ اعدام هزاران مخالف“ در سال 1988 دارد.
آزاده ضابطي و طاهر بومدرا خاطرنشان ميكنند كه حكومت ايران خود اين واقعه را تكذيب
نميكند. به ديگر سخن جامعه بين المللي نميتواند طوري رفتار كند كه جنايت عليه
انسانيت هرگز وجود نداشته است.
