یادواره دکتر حسین گل گلاب از هنرمندان بزرگ ایران وخالق سرود معروف ای ایران ای مرز پرگهر
درباره علت ساختن این سرود از قول دکتر حسین گل گلاب، نقل می‌کنند که زمانی که ایران در اشغال قوای بیگانه بود، روزی مرحوم گل گلاب، در بین راه، شاهد مزاحمتهای سربازان اشغالگر برای زنان و دختران ایرانی شد. این صحنه او را بسیار به‌درد آورد. شادروان روح‌الله خالقی آهنگساز معروف میهن ما که با دکتر گل گلاب دوست بود و باهم همکاری داشتند، و شاهد اندوه او بوده، به او پیشنهاد ساختن سرودی به‌خاطر ایران و زنده‌کردن هویت ایرانی می‌کند. دکتر حسین گلاب شعراین سرود را می‌گوید و روح‌الله خالقی برایش آهنگی می‌سازد و نوای دلنشین بنان هم آن‌را زینت می‌بخشد. به‌این‌ترتیب سرود ای ایران ساخته می‌شود.
سرود ای ایران تنها یکی از خدمات این ادیب ارزشمند است. و دکتر حسین‌گلاب کارها و خدمات فرهنگی زیادی داشته.
وی فرزند مصورالملک، نقاش معروف بود. از کودکی پدرش او را به آموختن موسیقی تشویق کرد. او در جوانی محضر بزرگترین استادان زمان خود یعنی آقاحسینقلی و درویش‌خان را درک کرد و تار و سه‌تار را به‌خوبی می‌نواخت. با تأسیس مدرسه موسیقی وزیری، او جزء اولین دسته از شاگردان مدرسه موسیقی وزیری بود.
خالقی یک‌جا درباره او نوشته:
”راستی که گل گلاب را می‌توان معجونی از علم و فضیلت و هنر دانست“.
او از آغاز تأسیس دانشگاه تهران ، فعالیت‌های علمی خودش را در دانشگاه شروع کرد و به تدریس فیزیولوژی گیاهی، گیاه‌شناسی و بیولوژی گیاهی، پرداخت. همچنین مسئولیت تحقیقات علمی گیاه‌شناسی دانشکده پزشکی را عهده‌دار بود. استاد گل‌گلاب به‌عنوان عضو فعال فرهنگستان اول و دوم در تاریخ ادبیات ایران نیز نامی آشنا محسوب می‌شود.
برخی از آثار علمی ارزنده این ”استاد ممتاز“ دانشگاه تهران عبارتند از:
۳جلد کتاب جغرافیای دبیرستانی، ۹جلد کتاب طبیعی دبیرستانی، کتاب کلاسیک گیاه‌شناسی و ”فرهنگ گیاهان دارویی“ و اثر بزرگ ”راهنمای گیاهی“ که نتیجه ۶۰سال کار مداوم استاد در زمینه تحقیق و تدریس علوم بود. از هنر‌های برجسته دکتر گل‌گلاب، ساختن سرودهای میهنی و حماسی و سرودن شعر بر روی چنین سروده‌هایی بود مانند سرود ”ای ایران“ و ”آذرآبادگان“ که در آنها به‌قول شادروان خالقی تنها، نام «ایران» و «وطن» جلوه‌گر بود. سرانجام این فرزانه علم و ادب در دوم اسفند ۱۳۶۳ در انزوا و تنهایی غریبی دیده از جهان فروبست.
