🌹🌹🌹آبان خونین۹۸ سانسور حکومتی و سکوت جهانی🌹🌹🌹
آبان خونین۹۸ سانسور حکومتی و سکوت جهانی: بیگمان میزان خشونت اعمال شده در قیام ۹۸ توسط حکومت طی سه روز تظاهرات بی سابقه بوده‌است. پاسداران درکشتار مردم ید طولایی داشتند اما هرگز این میزان سراسیمه و دستپاچه به کشتار مردم نپرداخته بودند. کشتار بیش از ۱۵۰۰ نفر طی سه روز و بازداشت هزاران نفر نشان از وضعیت خاص قیام آبان ۹۸ دارد.
سوال این جاست که آیا این جنایت فجیع متناسب با میزان سبعیت‌اش واکنش‌های جهانی را برانگیخت؟ آیا واقعا دنیا فهمید که در ایران چه خبر است؟ ما به عنوان ایرانیان حامی این جنبش و فعالین عرصه سیاسی، خودمان فهمیدیم که چه اتفاقی افتاد؟ و چه میزان در بازشناسی آن به دنیا موفق عمل کردیم.
چه اتفاقی افتاد؟
یکی از مهم‌ترین تحولات اعتراض‌های آبان ۹۸، بستن کامل اینترنت در کشور بود. استراتژی جدیدی که ناگهان به شکل قابل ملاحظه‌ای، روند اطلاع‌رسانی درباره اعتراضات را ناممکن کرد.
مقامات ایران، از سال ۸۸ که خبرگزاری‌های معتبر بین‌المللی از اعتراض‌های گسترده، گزارش‌هایی منتشر کردند. استراتژی خود را در برابر فعالیت رسانه‌های خارجی در ایران را تغییر دادند. خبرنگاران بسیاری از رسانه‌های معتبر مانند خبرگزاری‌های فرانسه و رویترز دیگر نمی‌توانند مانند گذشته اخبار تحولات ایران را پوشش بدهند.
قطع کردن اینترنت، ایران را در آن روزها به یک میدان تیان‌آن‌من بزرگ عظیم تبدیل کرد؛ جایی که معترضان در خیابان با شلیک گلوله روبه‌رو بودند، اما در جهان بیرون کسی از آن خبر نداشت.
سرانجام سه روز اعتراض گسترده فرو نشست. اینترنت نیز آرام آرام دوباره برقرار شد. اگر از میدان تیان‌آن‌من چین هرگز تصاویر قابل ملاحظه‌ای از عمق آنچه رخ داد منتشر نشد، این‌بار شهروند-خبرنگاران قرن بیست و یکمی، با دستهای لرزان و گوشی‌های موبایلشان جای خبرنگاران حرفه‌ای را گرفتند. آرام آرام ویدئوهایی از خشونت‌ها و جزئیاتی از وقایع آن روزها به دست رسانه‌ها رسید.
جلوگیری از شکل گیری موج خبری
قطع اینترنت، اگرچه در ظاهر روش چندان موفقی برای سانسور به نظر نمی‌رسید و در نهایت، خبر و تصاویر کشته‌ها منتشر شد. اما موجب شد تا در اوج سرکوب، موجی بین‌المللی علیه رفتار حکومت ایران شکل نگیرد.تجربه‌ای مهم که ممکن است در اعتراض‌های احتمالی آینده نیز تکرار شود.
به دلیل همین سانسور گسترده، دولت‌های خارجی به ویژه کشورهای غربی که عموما مدعی حمایت از حقوق بشر هستند اساسا خبر نداشتند که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. به زبان ساده در سه روز نخست، هنوز به شکل مستند روشن نبود که یکی از خشن‌ترین سرکوب‌های تاریخ ایران در جریان است.
در مقابل، جرقه آغازین اعتراض‌ها نیز آن را بیشتر به رویدادی تکراری شبیه می‌کرد که آن روزها در خاورمیانه شدت گرفته بود.
در این دوره کوتاه، تنها واکنش مهم بین‌المللی به وزارت خارجه آمریکا محدود بود.
جهان نفهمید در ایران چه خبر است
در آبان خونین۹۸ سانسور حکومتی و سه روز نخست هنوز روشن نبود که در جریان اعتراض‌ها چند نفر کشته شده‌اند. تصویر روشنی از وقایع داخل کشور در سطح بین‌المللی شکل نگرفته بود. تنها سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت با تکیه به منابع گسترده داخلی خودشان خبر از ابعاد گسترده کشتار دادند. شورای ملی مقاومت به طور روزانه آمار شهادت‌ها را اعلام می کرد. در روز چهارم، گزارشی از سوی سازمان عفو بین‌الملل بسیاری را حیرت‌زده کرد. این سازمان در برآورد نخستین اعلام کرد که تعداد کشته شدگان بیش از ۱۰۰ نفر است.
اگرچه بعدتر روشن شد که تعداد کشته‌شدگان بیشتر هم هست، اما حتی ۱۰۰ کشته ظرف سه روز نیز خود نشان خشونتی کم‌سابقه داشت. اگرچه حکومت ایران پیش از اعتراض‌های آبان ۹۸ نیز به شلیک به معترضان و کشتن شهروندان غیرمسلح متهم شده بود، اما هرگز کشتاری با این تعداد و تنها ظرف سه روز، در چند دهه اخیر رخ نداده است.
واکنش‌های جهانی قطره چکانی بود
از اینجا به نظر می‌رسید که دستکم بی‌سابقه بودن سطح خشونت به وضعیتی اضطراری در سطح جهانی دامن بزند.یا پوشش خبرهای اعتراض‌ها در ایران به سرعت افزایش یابد. ایرانی‌های معترض تجربه پوشش رسانه‌های بین‌المللی در جریان اعتراض‌های سال ۸۸ یا حتی دی‌ماه ۹۶ را به خاطر داشتند. این‌بار وضعیت نقض حقوق معترضان، بر اساس گزارش سازمان معتبری چون عفو بین‌الملل، به شدت از وضعیت سالهای قبل وخیم‌تر بود.
اما همچنان، به جز موضع‌گیری‌های تکراری وزارت خارجه آمریکا، واکنش روز چهارم به یک توییت محکومیت وزیر خارجه سوئد و ابراز نگرانی سخنگوی وزارت خارجه فرانسه و سخنگوی صدراعظم آلمان، محدود ماند.
از اینجا، مبارزه تبلیغاتی رژیم سرکوبگر با مساله کشته شدن معترضان غیرمسلح آغاز شد که تا همین امروز نیز ادامه دارد. بخش مهم این مبارزه به تشکیک درباره آمار کشته شدگان گذشته. اما در عین حال در جریان این تبلیغات، موضوعاتی مانند غیرمسلح بودن معترضان، مسالمت‌آمیز بودن اعتراض‌ها، و خودجوش بودن آنها نیز از سوی حکومت ایران زیر سئوال رفت.
فشار بر خانواده قربانیان از سویی و رفتارهای متناقض حاکمیت مانند “شهید” خواندن برخی کشته‌شدگان از سویی دیگر!، به فضایی غبارآلودی دامن زد که روند بررسی و تایید تعداد واقعی قربانیان توسط نهادهای مستقل را کند می‌کرد.
مهم‌ترین نتیجه این استراتژی این بود که واکنش‌های تندی که از سوی مجامع بین‌المللی یا کشورهای مهم منتشر شدند، به شکل قطره‌چکانی با فواصل قابل توجه رخ دادند. به همین دلیل نیز از شکل‌گیری یک روایت فراگیر رسانه‌ای در سطح بین‌المللی درباره سطح کشتار در ایران جلوگیری شد.
تنها وزارت خارجه آمریکا موضع گرفت
در نهایت نگاهی به مجموعه واکنش‌ها نسبت به آبان خونین۹۸ سانسور حکومتی نشان می‌دهد که عملا برخی از مهم‌ترین رهبران جهان مانند دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا یا مشیل باشله، کمیسیر عالی حقوق بشر سازمان ملل، با لحنی تند رفتارهای حکومت ایران را محکوم کردند.
آقای ترامپ حدود ۱۰ روز بعد از آغاز اعتراض‌ها، در سفرش به لندن برای شرکت در نشست ناتو از احتمال کشته شدن هزاران تن در ایران سخن گفت. کمیساریای حقوق بشر سازمان ملل، حدود دو هفته بعد از آغاز اعتراض‌ها اعلام کرد که دستکم ۲۰۸ تن کشته شده‌اند. سازمان ملل به شدت از وضعیت ایران ابراز نگرانی کرد. از حکومت ایران خواست تا از شکنجه بیش از هفت هزار بازداشتی این اعتراض‌ها خودداری کند.
در این مدت، نهاد سیاست خارجی اتحادیه اروپا که در دوران انتقالی به سر می‌برد. سرانجام در میانه آذرماه و بعد از مستقر شدن جوزپ بورل در مقام مسئول سیاست خارجی به سکوت دوران موگرینی پایان داد! با صدور بیانیه‌ای شدید‌اللحن، رفتارهای حکومت ایران با معترضان را محکوم کرد.
به این ترتیب، کشتارآبان خونین۹۸ سانسور حکومتی در سکوت جهانی آن طور که می بایست، توجه محافل خبری جهانی را به خود جلب نکرد. و سانسور اینترنتی حکومتی اثراتش را بر آن گذاشت.
❤ 🌹 شورش زندانیان #تيك_تاك_سرنگوني # شهرهای شورشی 🌳🍒
❤️🌳#مجاهدین_خلق ایران #ایران # کانونهای شورشی 🌹🌹
#ایرج_مصداقی_اسقاطی # مزدور _نفوذی_مصداقی❤️🌳🌹
❤️🌳💧#coronavirus #COVID2019 #IranRegimeChange❤️🌳💧
❤️🌳💧#انحلال_سپاه_پاسداران #ما بر اندازیم #شهادت_ميدهم #اعدام نکنید❤️🌳💧
🍒🌳🌹 ما را در توئیتر با حساب توئیتری 7 @Bahar iran دنبال کنید 🌹🌹
