الوطن – سوسن الشاعر: برخورد طایفه‌ای و تفرقه‌انگیز رهبر ایران وکارگزارانش درآنچه که میگویند و آنچه که عمل میکنند
ایران از «گفتار» به‌عنوان ابزاری مصلحت گرایانه بهره می‌برد که مرزهای انعطاف‌پذیری آن به هیچ سقف مشخصی محدود نمی‌شود. این گفتار گاه تا حد تناقض‌های آشکار پیش می‌رود، بدون اینکه ایران حتی لحظه‌ای تردید کند. این طرز فکر برای ذهنیت عربی که ارزش‌هایی چون شجاعت، صداقت، و مطابقت گفتار با عمل را معیار قرار می‌دهد، قابل درک نیست. اما برای رژیم ایران، گفتار تنها ابزاری است که شدت و ضعف آن به اهداف و مخاطبان بستگی دارد.
در برخی موارد، گفتار ممکن است نمایانگر واقعیت سیاسی و نیت‌های ایران نباشد. در واقع، نوع و میزان شدت یا نرمش گفتار ایرانی‌ها به عواملی چون مخاطبان هدف، سطح مذاکرات، و تلاش برای کسب حداکثر امتیازات در مذاکره بستگی دارد.
برای نمونه، در مواجهه با ایالات متحده، دو نوع گفتار ایرانی وجود دارد. از یک سو، علی خامنه‌ای، رهبر ایران، آمریکا و اسرائیل را دشمن خطاب کرده و از پاسخ قاطع و قدرتمند به آنها سخن می‌گوید. سخنرانی‌های او معمولاً با شعارهای «مرگ بر آمریکا» که از سوی حامیانش سر داده می‌شود، پایان می‌یابد. این نوع گفتار برای تقویت مواضع داخلی و جلب حمایت طرفداران تندرو طراحی شده است.
از سوی دیگر، در عرصه بین‌المللی، نماینده ایران در سازمان ملل، امیرسعید ایروانی، هفته گذشته با ایلان ماسک، مشاور رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، دیدار کرد و از سرمایه‌گذاری‌های آمریکایی در ایران، انعقاد قراردادهای تجاری، و لغو تحریم‌ها سخن گفت. به گزارش نیویورک تایمز، این گفتار برای مخاطبان آمریکایی طراحی شده بود و حتی رئیس‌جمهور ایران، پزشکیان، در سخنرانی خود در سازمان ملل اظهار داشت: «ما ایرانی‌ها و آمریکایی‌ها برادر هستیم.»
این تناقض ریشه‌دار و رادیکال، بدون نیاز به توضیح یا توجیه خاصی، بخشی از سیاست‌های ایران است. آنچه که مخاطبان داخلی انتظار دارند، از زبان رهبرشان می‌شنوند، در حالی که در عرصه مذاکرات بین‌المللی، سیاستمداران ایران گفتمان متفاوتی را دنبال میکنند.
در سطح منطقه، این تناقض‌ها به‌وضوح دیده می‌شود. در یک سوی ماجرا، ایران از اختلافات خود با کشورهای منطقه به‌عنوان نبردی میان «یزیدیان» و «حسینیان» یاد می‌کند و مخالفانش را به دشمنی با امام حسین (ع) متهم می‌کند. این نوع گفتار طایفه‌ای و تفرقه‌انگیز، به‌طور ویژه شیعیان در کشورهای خلیج فارس را هدف قرار داده و تلاش می‌کند آنها را از جامعه پیرامونشان جدا کند.
اما از سوی دیگر، وزیر خارجه ایران در سفرهای خود به کشورهای خلیج فارس پیام دوستی و همکاری می‌دهد و خواستار گشودن صفحات جدیدی در روابط است. کشورهای خلیج فارس نیز به این پیام صلح‌آمیز پاسخ داده‌اند و حتی در بیانیه‌های اخیر خود تجاوزات اسرائیل به ایران را محکوم کرده‌اند.
آنچه قابل توجه است، این است که کشورهای خلیج فارس ترجیح داده‌اند گفتار سیاستمداران ایران را جدی بگیرند و گفتار تهاجمی رهبر ایران را نادیده بگیرند. این کشورها بر این باورند که سیاستمداران جدید ایران مسئولیت پر کردن شکاف بین این دو نوع گفتار را بر عهده دارند.
شرایط داخلی ایران نیز برای تقویت گفتمان آشتی‌جویانه سیاستمداران مساعد است. مردم ایران در انتخابات به کسی رأی دادند که این رویکرد را در شعارهای انتخاباتی‌اش برجسته کرده بود. در سطح منطقه‌ای، پروژه امپراتوری‌گرایانه جریان تندرو ایران، که امنیت کشورهای خلیج فارس را تهدید می‌کرد، شکست خورده است. در سطح بین‌المللی نیز، با روی کار آمدن ترامپ و صعود راست‌گرایان در غرب، فضای مناسبی برای دیپلماسی وجود دارد.
اگر روابط عادی و طبیعی میان ایران و کشورهای خلیج فارس برقرار شود، می‌توان انتظار داشت که این تحول به سود ملت‌های دو طرف خلیج باشد. اما پرسش اصلی این است: آیا گفتمان سیاستمداران می‌تواند به‌طور کامل جایگزین گفتمان طایفه‌ای و تحریک‌آمیز رهبر ایران شود؟
🌴براندازیم #تيك_تاك_سرنگوني #قیام_تنها_جوابه
🍏# مجاهدین_خلق ایران #ایران # کانونهای شورشی
🌳# MaryamRajavi # IranRegimeChange
🌻 پیوند این بلاک با توئیتر BaharIran@ 7سخن رو
