فریاد اعتراضی وگسترش یابنده در سراسر ایران ، نسبت به حکم ظالمانه وضد انسانی اعدام «نه به اعدام »
گسترش سراسری اعتراضات علیه موج اعدام‌ها در ایران؛ از تهران تا تبریز و کرمانشاه
در نود و دومین هفته کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام”، موج تازه‌ای از اعتراضات مردمی علیه سیاست اعدام‌های دولتی در ده‌ها شهر ایران شکل گرفت. شهروندان در نقاط مختلف کشور از جمله فردیس، شهرضا، تبریز، لاهیجان، تهران، همدان، نیشابور، بابل، رشت، فومن، شهرقدس، زنجان، کرمانشاه، اسفراین، ارومیه و چند شهر دیگر، با وجود تهدیدها و فشارهای شدید امنیتی، در خیابان‌ها تجمع کردند.
معترضان با در دست داشتن پلاکاردها و بنرهایی، مخالفت قاطع خود را با مجازات اعدام اعلام کرده و شعارهایی چون:
“آتش جواب اعدام”، “نه به اعدام”،
“نه به اعدام منوچهر فلاح، پیمان فرح‌آور، کریم خجسته، یعقوب درخشان”،
“لغو فوری حکم اعدام”، “با اعدام سکوت نمی‌کنیم”،
“نه به حکم غیرانسانی اعدام”، “در مقابل اعدام‌های ظالمانه سکوت نکنید”،
“بیژن کاظمی را آزاد کنید”، “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”،
“از کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام حمایت کنید”،
“طناب دار جلاد بر گردن دماوند دیگر اثر ندارد”،
“احسان فریدی و محمدجواد وفایی ثانی؛ کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام”،
“صدای بیژن کاظمی باشیم”، “قسم به خون یاران ایستاده‌ایم تا پایان”،
“اعدام، تبعید دیگر اثر ندارد”، “درود بر زندانی مقاوم”،
“حکم جنایتکارانه اعدام زهرا شهباز طبری را محکوم می‌کنیم”،
و “لغو فوری حکم اعدام”
سر دادند.
در این تجمع‌ها، نام‌هایی چون احسان فریدی، زهرا شهباز طبری، منوچهر فلاح، پیمان فرح‌آور، یعقوب درخشان و محمدجواد وفایی ثانی بیش از دیگران به چشم می‌خورد؛ زندانیانی که در سایه دیکتاتوری حاکم، با احکام اعدام روبه‌رو هستند و در انتظار اجرای حکم مرگ به‌سر می‌برند.
مادران دادخواه؛ قلب تپنده مقاومت علیه اعدام
یکی از شاخص‌ترین ویژگی‌های کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام”، حضور گسترده مادران دادخواه و خانواده‌های زندانیان سیاسی و محکومان به اعدام است.
این مادران، که بسیاری از آنان عزیزان خود را از دست داده‌اند یا در انتظار اجرای حکم فرزندشان هستند، با در دست داشتن عکس فرزندانشان در خیابان‌ها حضور می‌یابند و به نماد مقاومت مدنی در برابر اعدام تبدیل شده‌اند.
در تجمعات اخیر، مادران با فریاد “از سه‌شنبه‌های نه به اعدام حمایت می‌کنیم” همبستگی خود را نشان دادند. این شعار به نمادی از وحدت و پایداری در میان شرکت‌کنندگان بدل شده است.
حضور زنان – به‌ویژه مادران و همسران زندانیان سیاسی – بُعد انسانی و اخلاقی این جنبش را پررنگ‌تر کرده است. آنان با شجاعت، علی‌رغم تهدیدهای مداوم، روایتگر درد مشترک جامعه‌ای هستند که فرزندانش قربانی سرکوب و اعدام شده‌اند.
همچنین خانواده‌های وحید بنی‌عامریان و پویا قبادی نیز با حضور در این کارزار، حمایت خود را از این جنبش اعلام کردند.
کرمانشاه؛ بازنشستگان در کنار مردم: “نه به اعدام، فریاد مشترک ملت ایران”
روز یک‌شنبه ۶ آبان ۱۴۰۴، بازنشستگان کرمانشاه در اعتراض به وضعیت معیشتی و خدمات درمانی ناکارآمد، مقابل صندوق بازنشستگی این شهر تجمع کردند.
اما فریاد آن‌ها فراتر از مطالبات معیشتی رفت. شعارهایی مانند “ایران بدون اعدام!” و “اجرای حکم اعدام خیانت است به قرآن”، نشان داد که مخالفت با اعدام به مطالبه‌ای ملی و فراگیر بدل شده است.
این شعارها از زندان‌ها تا خیابان‌ها و از کارگران و معلمان تا بازنشستگان طنین‌انداز است.
بازنشستگان کرمانشاه همچنین شعار دادند:
“جای معلم زندان نیست، معلم زندانی را آزاد کنید!” و “ایران را غارت کردند، ما را بیچاره کردند!”
که بازتابی از خشم عمومی نسبت به فساد، بی‌عدالتی و سرکوب است.
دو روز پیش از آن، در ۴ آبان، تجمع مشابهی در رشت برگزار شد که صدای اعتراض مردم علیه حکم اعدام را به‌روشنی منعکس کرد. این تجمع‌ها نه فقط فریاد بازنشستگان، بلکه پژواک جامعه‌ای است که در برابر فقر، مرگ و بی‌عدالتی ایستاده است – فریادی برای زندگی و عدالت.
خانواده‌های محکومان به اعدام در تهران؛ اعتراض زیر سایه امنیت سنگین
روز ۴ آبان ۱۴۰۴، خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام در زندان قزلحصار برای دومین بار در حوالی میدان بهارستان و خیابان‌های اطراف مجلس گرد هم آمدند.
این تجمع تحت تدابیر شدید امنیتی برگزار شد و نیروهای انتظامی از ابتدا تا انتها در محل حضور داشتند.
اعضای خانواده‌ها پلاکاردهایی در دست داشتند با مضمون مخالفت با اعدام و درخواست توقف اجرای احکام. یکی از تأثیرگذارترین صحنه‌ها، پلاکاردی در دست یک کودک بود که روی آن نوشته شده بود:
“اعدام یک نفر پایان خطا نیست، آغاز درد و رنجی تازه برای کودکان بی‌پناه است.”
شعارهای اصلی معترضان شامل “نه به اعدام” و “نه به اعدام در قزلحصار” بود که به افزایش اعدام‌ها در این زندان در هفته‌های اخیر اشاره داشت.
کارزار “نه به اعدام”؛ از افشای ریشه‌های خشونت تا مطالبه عدالت ملی
براساس آمارهای رسمی و گزارش‌های حقوق بشری، ایران همچنان یکی از بالاترین نرخ‌های اجرای اعدام در جهان را دارد. تنها در مهرماه ۱۴۰۴، دست‌کم ۲۸۴ زندانی در زندان‌هایی از جمله قزلحصار، ارومیه، زاهدان و مشهد اعدام شدند.
جنبش “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” پاسخی اجتماعی و انسانی به این واقعیت تلخ است؛ تلاشی برای توقف چرخه‌ی خشونت دولتی و مطالبه‌ی عدالت از دل جامعه.
فعالان این کارزار تأکید می‌کنند که هدف فقط لغو حکم اعدام نیست، بلکه افشای ریشه‌های آن است؛ مسائلی همچون نبود دادرسی عادلانه، شکنجه برای اعتراف اجباری، و استفاده سیاسی از احکام مرگ محورهای اصلی این مبارزه‌اند.
صدای جمعی ملت؛ تداوم مقاومت در برابر سیاست مرگ
نود و دومین هفته کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” بار دیگر نشان داد که جامعه ایران، با وجود سرکوب شدید، در مسیر آگاهی، همبستگی و مقاومت حرکت می‌کند.
این حرکت جمعی، نشانه‌ی پویایی جامعه‌ای است که تسلیم سیاست مرگ دیکتاتوری حاکم نمی‌شود.
در شرایطی که آمار اعدام‌ها همچنان رو به افزایش است، فریاد مردم نه تنها اعتراض به مجازات مرگ، بلکه بیانی برای زندگی، عدالت و کرامت انسانی است — صدایی که هر هفته بلندتر و ریشه‌دارتر می‌شود.
🟢 # مرگ_بر_خامنه‌ای
🍏# مجاهدین_خلق ایران # کانونهای شورشی
🌳 # مریم رجوی #ایران
🌻 پیوند این بلاک با توئیتر BaharIran@ 7
