سرسخن
رژيم آخوندي در پي تحولات عراق و ضربه يي كه از بركناري مالكي دريافت كرده و ديگر مثل گذشته دستش براي مداخلات تروريستي در عراق و فشار آوردن روي هم اورد اصلي اش يعني مجاهدين باز نيست, از سر استيصال و درماندگي به توطئه هاي شكست خورده قبلي روي آورده است و براي پوشاندن فضاحت اين كوشش بي فايده, مأمور شناخته شده خود را پيش انداخته و با سياست سنگ مفت, گنجشگ مفت, دوباره موضوع خانواده را عَلَم كرده تا لااقل براي نيروهاي وارفتة نظام, به خصوص در اين شرايط كه شكست هاي پياپي روي خليفه ارتجاع آوار شده است, روحيه و آبرويي دست و پا كند.
سوال پيش رو اين است كه مگر موضوع خانواده الدنگ و بلندگو و به خدمت گرفتن ارگانهاي بين المللي از جمله صليب و يونامي و كوبلر و افغاني دوراني و... بعد از تير و تبر, حمله و هجوم وحشيانه و شليك موشك و محاصرة ضدبشري كه تادينش مورد سوءاستفاده واقع شد, دردي از رژيم دوا كرد كه بازتكرار آن افاقه كند؟
پس اين دست و پا زدن ها براي چيست؟
آن هم در شرايطي كه پيشاپيش، هم پاسدار دانايي فر و هم ابراهيم خدا بنده( شيطان بنده), با توجه تعادل قواي فعلي هركدام با عباراتي, فاتحة اين توطئه را خوانده و اذعان مي كنند كه آب رفته به جوي باز نمي گردد.
گراننده اصلي اين خيمه شب بازي كه خط وزارت اطلاعات و نيروي تروريستي قدس را در عراق دنبال مي كند, به رغم اينكه قول! داده است در بكارگيري موضوع به اصطلاح خانواده, تمام ظرفيت هاي سفارت را به كار خواهد گرفت, ولي نهايتا اذعان كرده است كه اين كار «فوق العاده دشوار به نظر ميرسد», تا شيطان بنده كه مي گويد: «... در اين خصوص البته با توجه به تجارب اين چند مدت در عراق زياد خوش بين نيستم ولي سعي و تلاش خودم را خواهم کرد.»
با اين همه رژيم آخوندي در بن بست وضعيت موجود، دوباره شعبة وزارت اطلاعات موسوم به نجات را موظف كرده تا مزدوران را از استانهاي مختلف كشور به عراق اعزام كند. علاوه بر اين شماري از مأموران شناخته شده خود را بسيج كرده است تا با مزدوران عراقي و سفير رژيم، پاسدار دانايي فر، براي اين كارزار شيطاني زمينه سازي كنند.
علاوه بر اين رژيم آخوندي درصدد است تا به طور مستقيم يا غيرمستقيم از مأموران ملل متحد و صليب سرخ بين المللي در اين پروژه بهره برداري كند.
