منبع : ایران اسرار ، 29 اوت 2016
ولوله ناشی از انتشار سند صوتی آقای منتظری در درون رژیم هر روز بالا و بالاتر می‌گیرد. به نظر می‌رسد که سردمداران رژیم نتوانستند با سکوت این سونامی را که ابتدا تصور می‌کردند موجی است و می‌گذرد، از سر بگذرانند.
واقعیت این است که خبرها و موضعگیریها و پیامدهای حول این موضوع بیانگر این است که این مسأله در درون رژیم توفانی ایجاد کرده است.
روزنامه حکومتی اعتماد7شهریور می‌نویسد: ”فایل صوتی منتسب به مرحوم آیت‌الله منتظری قرار نیست به این زودی‌ها فراموش شود. دیروز سه چهره نسبت به این فایل صوتی واکنش نشان دادند. علی مطهری خطاب به مصطفی پورمحمدی دست به قلم شد. از موضع دو روز پیش او در مورد فایل صوتی انتقاد کرد و آن را «مغلطه» نامید. از او خواست که به جای مغالطه به‌عنوان یک مقام آگاه توضیحات لازم را بدهد. از سوی دیگر اما ری‌شهری نیز در واکنش به این فایل صوتی گفت: «معلوم می‌شود که در بیت آیت‌الله منتظری هنوز کسانی هستند که به (مجاهدین) کمک کنند. « اما هاشمی رفسنجانی در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام به جای واکنش صریح به این فایل صوتی از حملات صورت گرفته به بهانه این فایل به بیت امام انتقاد کرد. هرچه که هست فضای سیاسی کشور هنوز هم تحت‌تاثیر فایل صوتی منتسب به مردی است که نزدیک به هفت سال از درگذشتش می‌گذرد... هاشمی گفت: تقریباً در همه رسانه‌های معاند خارجی این موج ادامه دارد، تا جایی که اخیراً شهردار پاریس نمایشگاهی از بازسازی صحنه‌های اعدام آن زمان برگزار کرده است که حمایت از این گروه در این مقطع، جای تعجب و تأمل دارد» .
روزنامه حکومتی آرمان7شهریور نیز می‌نویسد: «بسیاری گمان می‌کنند بعد از گذشت سه دهه از استعفای آیت‌ا... منتظری، مسائل مربوط به این اتفاق به تاریخ پیوسته است، انتشار این نوار هفت سال بعد از ارتحال ایشان و در زمانی که مجاهدین بیش از هر زمان دیگری مترصد ضربه به انقلاب هستند، این سؤال را در اذهان ایجاد کرده که انتشار این نوار در این بازه زمانی، چه هدفی را دنبال می‌کند؟ !... در این میان، مطهری واکنش متفاوتی داشت. او در واکنش به انتشار این نوار، خواستار آن شد که آقایان نیری، رئیسی و پورمحمدی که ظاهراً صدای آنها در نوار مذکور موجود است، در باب آن جلسه توضیح دهند.
اما ۱۰ روز بعد علی مطهری، در نامه‌یی به مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری دولت یازدهم نوشت: متأسفانه این، مشکل کشور ماست که مسئولان به‌جای توضیح یک مسأله و پاسخ به سوالی که برای برخی اذهان ایجادشده است به مغالطه می‌پردازند و هیچ‌گاه به سؤال موردنظر پاسخ نمی‌دهند .»
و... .
روز 7شهریور هم که 20 عضو مجلس ارتجاع طی نامه‌ای خواستار استعفای مطهری از هیأت‌رئیسه مجلس رژیم شدند.
سردمداران رژیم هم یکی یکی مجبور شدند به صحنه بیایند و موضع بگیرند. خامنه‌ای بعد از نزدیک به دو هفته سکوت به صحنه آمد و از دست مجاهدین آه و ناله کرد. بعد رفسنجانی وارد شد و جیغ بنفش کشید که چرا شهردار منطقه پاریس برای مجاهدین نمایشگاه ترتیب می‌دهد و نشانه‌هایی از اعدامهای آن سالها را به نمایش می‌گذارد و این طور از مجاهدین حمایت می‌کند. بعد هم پورمحمدی ازاعضای هیأت مرگ که سعی می‌کرد از سوراخ خودش بیرون نیاید، مجبور شد بیاد بیرون آمده و در قالب سوز و گداز از حمایتهای مجاهدین سعی کند موضوع اصلی را دور بزند، اما چون موضوع در درون رژیم وحشت زیادی برانگیخته، از داخل مجلس ارتجاع بیرون زد و آش آن قدر شور بود که نایب‌رئیس این مجلس صدایش درآمد و خطاب به پورمحمدی جنایتکار گفت که چرا مغلطه می‌کنی؟ و عملاً روز 7شهریور به تشنج در مجلس ارتجاع منجر شد. سپس خبرگان ارتجاع هم مجبور شد وارد شده و از جنایت بزرگ خمینی دفاع کند.
واقعیت این است که رژیم ابتدا سعی داشت که با سکوت موضوع را دور بزند، اما موضوع آن قدر بزرگ و سنگین بود که نتوانستند. امواج اعتراضی که برانگیخته شد، کم‌کم بالا گرفت و آثار آتش خشم ملت که از زیر خاکستر 28سال سرکوب و خفقان در حال بیرون زدن است رژیم را از بالا تا پایین به وحشت انداخت. کمپین بزرگ مقاومت ایران و به‌ویژه فراخوان رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت به جنبش دادخواهی در سطح جهان دیگر جایی برای بازگشت رژیم و سردمدارانش به سوراخهای 28ساله باقی نگذاشت و همه آنها را به صحنه کشید و مجبور شدند موضع بگیرند. عکس‌العملها در درون رژیم طی این سه هفته نشان می‌دهد که جنبش دادخواهی که خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت به آن فراخوان داده، چقدر سریع ولوله را در درون رژیم به توفان تبدیل کرده است.
توفانی که رژیم هرگز نمی‌تواند از آن خلاصی یابد و می‌رود که به زلزله و سونامی تبدیل بشود، این مسیری نیست که با هیچ دود و دم و سر و صدا و دجالگری و جیغ بنفش و امثال اینها امکان بازگشت به عقب در آن باشد. هیچ راه برون رفتی برای رژیم وجود ندارد. مطهری نایب‌رئیس مجلس ارتجاع هم که سعی کرده راه برون رفتی از این مسأله ارائه بدهد و گفت همان هیأت مرگ بیایند در مورد جزئیات توضیح بدهند و اگر هم قصوری بوده از خانواده‌ها عذرخواهی کنند تا موضوع تمام شود، تمام سرکردگان رژیم سرش فریاد زدند که ای ساده‌لوح اگر این کار بشود که دیگر چیزی از نظام باقی نمی‌ماند، چرا که سونامی و توفان به جامعه کشیده می‌شود و کارمان تمام است.
آری، واقعیت این است که هیچ راه برون رفتی برای نظام پر جنایت ولایت وجود ندارد.
