سايت Minerva نروژ - مايکل تچنر عضو علی البدل اول پارلمان نروژ ازحزب محافظه کار : چهره جدید تزئينی در ایران شخصیت رژیم را تغییر نمیدهد
زيرتيتر: نقش ایران در خاورمیانه به اندازه کافی روشن نشده است. نروژ باید این تصورات ساده لوحانه را کنار بگذارد که می توان با دیکتاتوری ها سازش های قابل قبولی داشت.انتخابات ریاست جمهوری ایران که اخیرا برگزار شد، توجه جهانی را به خود جلب کرده است. حداقل پیش درآمد تماشایی بود. انتخابات به این دلیل تسریع شد که ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور قبلی کشور، در 19 مه در سانحه سقوط هلیکوپتر جان باخت. نظام سیاسی ایران بر اساس تفسیری دوباره از الهیات مسلمانان شیعه بنا شده است که ساختار بنیادی دینی خود را با اشکال معمول سرکوب که در اکثر دیکتاتوری ها مشترک است، ترکیب می کند: نظارت، خشونت، زندان و قتل علیه افکار و افرادی که رژیم آنها را به عنوان دشمنان دولت معرفی می کند.
لینک مقاله آقای تچنر در سایت مینروا نروژ
به نظر می‌رسد برخی رسانه‌ها پذیرفته‌اند که دو نامزد ریاست‌جمهوری در دور نهایی، گزینه‌های واقعی رقابتی برای ایران هستند. تاکید بر این واقعیت است که یک فرد به اصطلاح "تندرو" (سعید جلیلی) است، در حالی که گفته می شود نامزد پیروز، مسعود پزشکیان، برای رابطه بهتر با غرب و اصلاحات اقتصادی بازتر است.صرفنظر از هر چيزی، آیت الله علی خامنه ای کماکان رهبر کشور باقی می ماند. قدرت او نامحدود است و می تواند تمام تصمیمات اتخاذ شده توسط رئیس جمهور و مجلس ملی را نقض کند. علاوه بر اينکه در سياست داخلی حرف تعيين کننده را میزند، سياست خارجی و دفاع ازجمله اختيارات خود ولی فقیه (صلاحیت انحصاری) است.
خامنه‌ای نیز می‌تواند رئیس‌جمهور را بدون هیچ مقدمه‌ای برکنار کند و با توجه به این واقعیت‌ها است که باید به اظهارات پزشکیان که می‌داند در چه چارچوبی باید عمل کند نیز توجه کرد. انتخابات در ایران که به طور رسمی می گویند 39 درصد در آن شرکت کردند، فاقد مشروعیت دموکراتیک است. نامزدها از قبل توسط صاحبان قدرت بررسی می شوند و شمارش بر اساس استانداردهای بین المللی تایید شده انجام نمی شود. اگر چنین انتخاباتی برگزار شود، همان کارکرد روسیه را خواهد داشت: به جای تسهیل تغییر مسالمت آمیز قدرت، انتخابات مشروعیت می بخشد که قدرت در جایی که هست باقی می ماند. حتی میزان مشارکت از سوی حامیان ایران زیر سوال می رود، جایی که برخی معتقدند این میزان به 7 تا 9 درصد می رسد.
ایران فقط یک دیکتاتوری درون گرا مثل زیمبابوه (رابرت موگابه و جانشینان) نیست. جامعه بین المللی عادت ندارد به نحوه رفتار دیکتاتوری با شهروندان خود توجه کند. از سوی دیگر، ایران یک قدرت منطقه‌ای قوی در خاورمیانه است، بخشی از اتحاد پوتین با چین، کره شمالی است و سال‌ها برای توسعه سلاح‌های هسته‌ای خود تلاش می‌کند. ایران حامی فعال و تامین کننده تسلیحات جنگ تجاوزکارانه علیه اوکراین است. ایران و روسیه از رژیم اسد در سوریه حمایت می کند. ایران حزب الله را تأسیس کرد - دولتی در یک دولت در لبنان - و سال ها با پول و سلاح از حماس حمایت کرده است. علاوه بر این، ایران کشتی‌های بین‌المللی را مستقیماً از طریق «سپاه پاسداران» خود و شبه‌نظامیان حوثی در یمن تهدید می‌کند. تا حدودی در پوشش خبری جنگ غزه مشخص شد که ایران چه نقشی را در آغاز حمله 7 اکتبر به اسرائیل ایفا کرد. در عمل، این ایران است که - با همکاری روسیه - تصمیم می گیرد که چه زمانی جبهه جدیدی در جنگ در خاورمیانه باز شود، یعنی مرز لبنان با اسرائیل. مرزی که برخلاف بسیاری دیگر، بین طرفین مورد مناقشه قرار نگرفته و در سطح بین المللی به رسمیت شناخته شده است.
یک جبهه جنگ جدید بیشتر توجه جامعه بین‌المللی را از حمله بزرگ جدید روسیه به اوکراین منحرف خواهد کرد، اگر که غرب تلاش‌های خود را هماهنگ نکند و ظرفیت تولید خود را با آنچه برای بقای اوکراین به‌عنوان یک کشور مستقل ضروری است، در سال 2024 به واقعیت تبدیل نکند.
قبلاً دیده بودیم که دیکتاتوری هایی که از بیرون یکپارچه به نظر می رسید در مدت کوتاهی از هم پاشیدند. یا همانطور که در مورد این پدیده گفته می شود: ابتدا شکاف هایی در پایه ها دیده می شود، سپس رژیم به شدت سقوط می کند. من نمی گویم که منابع خاصی در مورد اینکه ایران (یا در مورد روسیه) در چنین تحولی قرار دارد، دارم. آنچه نروژ می تواند به امنیت خود کمک کند این است: 1) تصورات ساده لوحانه مبنی بر وجود مصالحه قابل دوام با طرف مقابلی که توافقات منعقد شده در زمانی که استفاده از زور مؤثرتر تلقی می شود را زیر پا می گذارد، کنار بگذارید، 2) این باور را که ما دارای یک ویژگی متمایز هستیم را کم اهمیت جلوه دهیم. مهارت‌های میانجیگری نروژی، یا بدتر از آن 3) مماشات، یعنی اقدامات واقعی یا نمادین که در آن، برای مثال، یک دولت خود را با دیگری همسو می‌کند تا خواسته‌ها یا تهدیدات ناعادلانه را برآورده کند. در مقابل، ما باید 4) حتی بیشتر به این علاقه مند شویم که آلترناتیوهای دموکراتیک می توانند از درون باعث ایجاد تغییرات در کشورهای دیکتاتوری شوند و عملاً با آنها بحث کنیم که چگونه می توانیم به تغییراتی که می تواند منجر به حاکمیت قانون، دموکراسی و احترام شود کمک کنیم. برای حقوق بشر که از افراد در برابر یک دولت مسلط محافظت می کند.
با این پیش زمینه، در اوایل ژوئیه در یک کنفرانس سالانه در پاریس با يک پست(سخنرانی-م) شرکت کردم. سازمان دهنده شورای ملی مقاومت ایران بود که یک اجماع گسترده تر برای حاکمیت قانون، دموکراسی، نظام چند حزبی، حقوق بشر و برابری در ایران است. یک شرط اساسی این است که دولت باید سکولار، با آزادی بیان و سازماندهی کامل باشد و هیچ کس نباید، مثلاً به دلیل عقاید، جنسیت یا سبک زندگی، از شرکت در جامعه با شرایط برابر و شرکت در رقابت مسالمت آمیز و آزاد محروم شود. در اداره کشور سهیم باشند. این وعده که یک ایران دموکراتیک به ایران بدون سلاح هسته ای تبدیل خواهد شد، مورد توجه جهانی است.
در پلتفرم این شورا همچنین به آزادی کسب و کار و اصلاحات بازار اقتصادی اشاره شده است که بهترین استفاده را از منابع انسانی و طبیعی به نحوی که منجر به ردپای کمتر آب و هوایی می شود، می کند. تصادفی نیست که این شورا توسط زنی تحصیلکرده مانند مریم رجوی رهبری می شود و اينکه عنصر زنان در جنبش بسیار مهم است. علاوه بر دیکتاتوری های رایج تر، رژیم ملاها با این واقعیت متمایز می شود که نیمی از جمعیت، که بسیاری از آنها تحصیلات عالی دارند، به دلیل جنسیت خود از زندگی عمومی کنار گذاشته شده اند. برای آنها، اجبار حجاب بیان چیزی به مراتب مهمتر از سرپوش است.
وکلای حقوق بشر، مدافعان زنان، دانشمندان علوم سیاسی، نمایندگان پارلمان و شرکت کنندگان با تجربه دولتی از تمام گوشه و کنار جهان مشارکت های حرفه ای یا سیاسی خود را ارائه کردند.
پست من همچنین به این واقعیت پرداخته است که ایران حداقل هنجارها را برای روابط بین المللی رعایت نمی کند. به عنوان مثال، زمانی که آنها مبادله زندانیان را برای تروریست های اعزامی رژیم تحریک می کنند که به حبس های طولانی مدت محکوم می شوند و بعداً با شهروندان دستگیر شده خودسرانه از کشورهایی که تروریست ها در آن زندانی هستند مبادله می شوند. این دستگیری گروگان ها بی شرمانه است و باید پایان یابد، این پیام بود. به همین ترتیب، من تاکید کردم که اسد، حزب‌الله، حماس و حوثی‌ها در یمن تا زمانی که رژیم ایران تغییر نکند، متوقف نخواهند شد.
همچنین نماینده اوکراین که شرح مفصلی از محور روسیه/ایران که ایران را در جنگ تجاوزکارانه اروپا درگیر می‌کند، ابراز کرد.
این کنفرانس به موازات یک راهپیمایی گسترده برگزار شد که امسال باید به جای پاریس به برلین منتقل می شد. مقامات فرانسوی می خواستند حداکثر توجه را به وظایف امنیتی قبل از المپیک داشته باشند. به همین دلیل شروع تور دو فرانس به نیس اضافه شده است.
🌴براندازیم #تيك_تاك_سرنگوني #قیام_تنها_جوابه
🍏# مجاهدین_خلق ایران #ایران # کانونهای شورشی
🌳# MaryamRajavi # IranRegimeChange
🌻 پیوند این بلاک با توئیتر BaharIran@ 7
