ایلاف لندن - م محمود حکمیان : کشتار زندانیان سیاسی بویژه قتل عام ۱۹۸۸ علیه مجاهدین با فتوای خمینی در ایران نشانه اینست که رویاروئی با این رژیم، تا سرنگونی آن ادامه خواهد داشت
برخی از بستگان قربانیان قتل‌عام 1988 که توسط رژیم ایران علیه ده‌ها هزار زندانی سیاسی انجام شد. علیرغم لاپوشانی و کتمان شدید که رژیم ایران د رمورد آنچه در داخل زندان‌ها و بازداشتگاه‌هایش می‌گذرد، اعمال می‌کند و به شدت بر آن تأکید دارد، اما برای رژیم کنترل بر این موضوع به‌ویژه با افزایش فعالیت‌های "کانونهای شورشی" وابسته به سازمان مجاهدین خلق، دشوار شده است. واکنون می بینیم که این فعالیت‌ها به بار نشسته و در افشای جنایات و نقض حقوق بشر که توسط رژیم ایران در سیاه‌چال‌های مخفی و زندان‌هایش انجام می‌شود، مؤثر واقع شده است.
شاید تکرار درز اخبار مربوط به مرگ زندانیان سیاسی در زیر شکنجه و گزارش‌های پیرامون آن، به یک منبع نگرانی برای رژیم تبدیل شده، به‌ویژه در این دوره که رژیم نیاز دارد خود را به‌گونه‌ای نشان دهد که با سیستم‌ها و سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی و قوانین معتبر جهانی همخوانی دارد.حکایت زندانیان سیاسی در ایران داستانی طولانی دارد که از زمان شاه آغاز می‌شود، زمانی که وی آنها را به روش‌های جنایتکارانه و پلیدی از طریق دستگاه امنیتی‌اش به نام "ساواک" به قتل می رساند. به‌ویژه کسانی که به مجاهدین خلق تعلق داشتند. در 25 می 1972، شاه بنیانگذاران سازمان مجاهدین خلق ایران و دو نفر از اعضای کمیته مرکزی این سازمان را اعدام کرد، که این امر حاکی از عمق کینه‌ای بود که آن رژیم شاه نسبت به مجاهدین خلق داشت. رژیم کنونی، یعنی رژیم ولایت فقیه، این کینه را به ارث برده و ثابت کرده است که رقیبی سرسخت برای پیشینیان خود در دشمنی با زندانیان سیاسی و به‌طور خاص با مجاهدین خلق است. کشتار زندانیان سیاسی در سال 1988، که بر مبنای فتوای خمینی انجام شد، یکی از بارزترین شواهد این موضوع است.
با وجود اینکه هر دو رژیم شاه و شیخ با ویژگی سخت‌گیری و خشونت نسبت به زندانیان سیاسی شناخته شده‌اند، اما رژیم کنونی فراتر رفته و نه تنها ا وجود زندانیان سیاسی را انکارمی کنند، بلکه با توصیف آنها به عنوان "محارب علیه خدا" جنایات خود علیه آنها را توجیه می‌کند.
در روزهای اخیر، خبر قتل مخالف سیاسی، میرموسوی (36 ساله) تحت شکنجه آن هم پس از آنکه توسط عناصر واحد ویژه مجریان قانون، بازداشت شده بود، منتشر شد. این خبر موجب نارضایتی و خشم افکار عمومی در ایران شد. این موضوع باعث شد تا رژیم به وقوع این حادثه اعتراف کرده و ادعا کند که این حادثه "استثنایی" است. اما در حالیکه موضوع پرونده‌ی موسوی همچنان جریان داشت، گزارش‌های جدیدی درباره‌ی شکنجه و فوت زندانی سیاسی، کمیل ابوالحسنی، در بازداشتگاهی در تنکابن منتشر شد. و با وجود انکار اولیه از سوی مقامات رژیم، اکنون روشن شده است که موضوع مرگ او واقعی است.
کمیل ابوالحسنی یکی از شرکت‌کنندگان در قیام شهریور 1401 (سپتامبر 2022 ) بود و در تاریخ 21 سپتامبر به خاطر آتش زدن یک ایستگاه پلیس بازداشت شده بود. با وجود اینکه پس از سه ماه آزاد شده بود، اما رژیم وی را برای گرفتن اعترافات اجباری احضار کرد و مورد ضرب و شتم و ارعاب قرار داد. و پس از مرگ ابهام برانگیز وی در تاریخ 30 اوت، رژیم در تلاشی برای پنهان کردن حقیقت، به دروغ ادعا کرد که او به دلیل مصرف بیش از حد مواد مخدر تقلبی فوت کرده است.
وقایعی نظیر مرگ میرحسین موسوی و کمیل ابوالحسنی تنها نوک کوه یخ هستند و رژیم بر روی جنایات بسیار بزرگ‌تری سرپوش گذاشته و می‌گذارد. و این خود دلیلی است بر اینکه مبارزاتی با خصلت سیاسی و رویاروئی با این رژیم، تا زمان سرنگونی آن ادامه خواهد داشت
🌴براندازیم #تيك_تاك_سرنگوني #قیام_تنها_جوابه
🍏# مجاهدین_خلق ایران #ایران # کانونهای شورشی
🌳# MaryamRajavi # IranRegimeChange
🌻 پیوند این بلاک با توئیتر BaharIran@ 7سخن رو
